Az önce " ben" yazdım, dedim ki, 7 Haziran 1913 günü öğle saatlerinde bir fayton kiraladım. Fakat şu anda bu sözde bile bir belirsizlik var, çünkü üzerinden henüz dört ay geçmiş olmasına rağmen "ben" çoktandır o 7 Haziran günündeki ben değilim artık, oysa hala o zamanki "ben" im olan evde, yaz masamın başında oturuyor, onun kalemi ve onun eliye yazıyorum...
Sayfa 12Kitabı okudu
Sadece Bir Şeyler Değişsin İstiyorum...
"Bugün dinlenme tesisindeyken(gençlik kampının kampına gidiyoruz bir 30 öğrenci varız) işte kahvaltı yapıyorduk. Yanımıza, benim olduğum masaya bir adam geldi (benim dememin sahibi olayı yaşıyor olmam) bu adamın nasıl desem, üstü yırtık falandı biraz da kokuyordu. Bize bir anda kahvaltı fiyatı ne kadar diye sordu, bizden ben dahil kimse cevap
-SPOILER İÇERİR-
Gördüğüm bütün incelemelere baktığımda benim kitabı okurken ve bitirince yaşadıklarım çok zıt o yüzden biraz çekinerek yazıyorum bu incelemeyi çünkü gerçekten bende mi sıkıntı var bilemedim. Bu kitapta insanları kendine bu kadar derin bir şekilde çeken beni çekemeyen nedir anlayamadım. Lennie çok masum suçsuz ve iyi kalpli, insanın içini sızlatan bir karakter ve haksız yere çok şey yaşadı sonu da ölüm oldu bu insanı üzüyor ama nedense aşırı basit ele alınmış, basitçe anlatılıp geçiliyor gibi geldi. İçerisinde bazı yetişkinlere yönelik terimler olmasa küçük çocuklar için yazılmış bir kitap falan diye düşünebilirdim. O kadar kısa ve yalın. Gerçekten bomboş geliyor yani bana hitap etmedi desem hitap edip etmeyecek bir şey bile göremiyorum ortada hani diyeyim ki şu şu açıdan beni sarmayan bir kitap oldu. Sonuna da aşırı sinirlendim çünkü oldukça saçma ve eğer bir hayat dersi vs verilmeye çalışılıyorsa da mantıksız ve başarısız buldum. Kitabı yıllardır okuma fırsatım olmamıştı ve asla beklentimi karşılamadı. Dediğim gibi okuyan herkesin çok çok sevdiği bir kitap olduğu için kendimi bir garip hissettim sorunu kendimde aramaya başladım ama dürüst bir şekilde incelememi yapmam gerekirse yazacaklarım bu kadar. 
Fareler ve İnsanlar 
John Steinbeck
Yazma evrenini şu sözlerle ifade eder sevgili Hasan Ali Toptaş;
Bana önce romanın duygusu gelir. Zihnimde uzak ve dağınık bir bulut halinde gezinmeye başlar. Bazen birkaç yıl taşırım bunu kafamda. Memurluk yaptığım yıllarda, akşam yemeğinden sonra hemen uyurdum ve gecenin ortasında uyanıp sabaha kadar çalışır, sabah da yeniden işe giderdim. Roman bitinceye kadar dört ya da beş yıl sürerdi bu durum. Sonra birkaç ay bu düzenin dışına çıkar, yeni bir romana başladığımda da tekrar eski düzene dönerdim. Şimdi emekliyim, günün her saatinde çalışıyorum. Nasıl yazdığıma gelince, ben asla tuşlarla yazmam, mümkün değil. Masada da yazamam çünkü alışmamışım. Çocukluğumda ben hep kilimlerin, minderlerin üzerine uzanarak ders çalıştım. Şimdi gövdem o konumu almadıkça beynim harekete geçmiyor; dolayısıyla ya yere ya da kanepeye kurbağa gibi yüzükoyun uzanıyor, kâğıdı önüme çekiyor velime dolma kalemi alıp öyle yazıyorum. Aynı sayfayı defalarca yazdıktan ve tamam artık, oldu dedikten sonra da kalkıp onu bilgisayara geçiyorum. Şükrü Erbaş'la yaptığımız bir söyleşide ağzımdan şöyle bir cümle çıkmıştı; yazmaya başlarken yalnızsın, bittiğinde daha da yalnız.
Sayfa 7 - Fikir Sanat ve Edebiyat dergisiKitabı okudu
Bazı özel okullar ağustosun şu sıcağında öğretmenleri çağırıp çalışmalara başladı bir kısmı da ilerleyen günlerde bu görsel şova dahil olacak. Kutlamalar, patlamalar, konfetiler havada... Şapkadan tavşan da çıkarsalar fena olmaz hani 😂 Ağustosun bu cayır sıcağında sırf veliye ve kamuoyuna ne kadar çok çalışıyoruz mesajı vermek için türlü orta oyunları.. Hey Allah'ım sen akıl fikir ver. Yıllarca özel okulda kör tavuk gibi çalışmış değerli bir eğitimci olmama ama kendi değerinin farkında olmayan bir birey olmama bakıp da diyorum ki ne sabretmişim be...!
Biri de çıkıp desin şu sıcaklarda kaç para alıyor bu üniversite sıralarında dirsek çürütmüş geleceğimizi emanet ettiğimiz kıymetli öğretmenlerimiz?? Özel okul velisi uyanık olmadıkça bu düğüm nasıl çözülür bilmiyorum. Şahsen ben anne olsam şu eğitimci kafamla öğretmenin baş tacı edilmediği hiçbir özel okula çocuk vermem. Çünkü şov, konfeti, sihirbazlık gösterisi, lüks mekânlarda açılış değil eğitim lazım bana kardişiiiim eğitim..! Ahh dilini eşek arısı ısırmasın Aysel, kaleminin mürekkebi tükenmeyesice... Yaz be..! Ne güzel yazıyorsun.. Yazıyorum çünkü biliyorum ki ülkem, ancak değerimin farkında olursam hep bir adım öteye gider. Aksi halde elin memleketi gelişir ben ağzımı açar izlerim.