Harika, hüzünlü bir o kadar gerçekçi bir hikaye. İnsanın içine umut tohumlarını eken, yeşerten, daha sonrasında ise hayatın gerçekleri ile yüzleştiren bir kitap. O yedi genç ve Bay Keating, sizleri unutmayacağıma emin olabilirsiniz. Keating'in o kadar güzel ve anlamlı cümleleri var ki okurken kendinizi o yedi gencin arasında, ideallerinizi keşfetmeye çalışırken buluyorsunuz. İnsanın karşısına böyle öğretmenler daha çok çıksa, herkes sevdiği ve hayal ettiği şeyleri yapabilmek için kendinde gerekli kudreti bulacaktır aslında. Ya da yeteneklerini keşfedecek ve kendini yeniden bulma yolunda adımlar atacaktır. Ama maalesef her zaman böyle insanlar karşımıza çıkmaz ve kendi yolumuzu kendimiz çizmeye çalışırız ve bu sırada hayallerimizin önündeki engellerin varlığı kendini belirtmeye başlar. Asıl o zaman göstermemiz gerekiyor ne kadar çok istediğimizi, o zaman sımsıkı tutunmamız gerekiyor hayallerimize. Bu hüzünlü hikayedeki gençler biziz ve size demek istediğim tek şey Carpe Diem.
Okuyun, kendinize bir ders çıkartın ve başkalarına da okutun.
