Yapıcı olana tam zıt taraftan bakarsak, bir yandan da yıkması gerektiğini veya yıkıcı olduğunu anlarız. Fakat bu yıkıcılık, yapmaya alan açmak için olduğundan ötürü olumsuz anlamda bir yıkıcılık değil.
İnsanın normalleşme alametlerinden biri, belki de ilk sıralarda olanı, idealize etmeyi bırakması. Çünkü sonrasındaki algılayış daha yerinde ve daha gerçek.