"Ama en kötüsü sorgulama değildi. En kötüsü, sorgulamadan sonra hiçliğime geri dönmekti; aynı masanın, aynı yatağın, aynı leğenin, aynı duvar kağıdının olduğu aynı odaya."
Yaşam karşısında takınılan, vazgeçiş ile abartılı sevginin karışımından oluşan, yaşamın çelişkilerine ve yarım yamalaklıklarına evde kalmış bir teyzenin genç bir yeğenin şımarıklıklarına katlanışı gibi ses çıkartmayan bu tutumdan nefret ediyordu.
Hayat ne kadar gariptir? On sene evvel her yaptığımızı beğenen, öven, geniş teşkilatımızı dünyaya bir örnek gibi gösteren gazeteler, vaktiyle o kadar dostum olan, gerek resmi kokteyllerimize, gerek basın toplantılarımıza can atan gazeteler şimdi aleyhimize yazmadıklarını bırakmıyorlar.
