Benim hikâyemi öğrenmek, anlamak istiyorsan, Elisabeth, izlemen gereken tek yol var: benimki. Kelimenin tam anlamıyla. Güneydoğu Asya'da, Yengeç Dönencesi ile Ekvator çizgisi arasında bir yerlerde bir yol vardır. Siyah Kan'la çizilmiş bir yol. Korkunun ve ölümün hâkim olduğu bir yol.
Ben özgür bir adamım ve özgürlüğüme ihtiyacım var. Yalnız kalmaya ihtiyacım var. Yalnız kalıp öfkem ve umutsuzluğum ile bir savaş başlatmam gerek çünkü buna ihtiyacım var.. Güneş ışığına ve kaldırım taşlarına yanımda kimse olmaksızın ihtiyacım var; konuşmaksızın, kendimle yüz yüzeyken sol yanımın müziği bana eşlik etsin yeter.
Ne istiyorsunuz benden? Söyleyecek bir şeyim olduğu zaman zaten buralarda karalıyorum. Verecek bir şeyim olduğunda veriyorum. Gözetleme ve ilgiliymiş gibi davranma merakınızdan bıktım! Övgüleriniz beni aşağılıyor. Çayınız beni zehirliyor! Kimseye hiçbir kimseye borçlu değilim. Belki yukarıdakine karşı biraz sorumluyum ben. Varsa şayet!
Bu dünya hakkında tüm düşündüklerini söyleme cesareti gösterecek kişi ayağını basacak yarım metrekarelik toprak bulamayacaktır.
Yengeç Dönencesi
Hüzün
ortalıkta kör kazlar misali dolanırken el fenerlerinin ışığı tarar ifade yoksunu yüzlerini esrime benekleriyle
Sayfa 70 - siren yayıneviKitabı okudu
Herkesin bir trajedisi vardır.
Sayfa 19Kitabı okudu