"Dünyanın dibine yalnız olanlar çöker,
üsttekiler birbirine benzeyenlerdir."
Yazarın ilk olarak "Butimar" adlı kitabını okumuştum ve beğenmiştim. Eserlerini alışılmışın dışında ve farklı bir tarzda yazıyor.
Yazarın bu kitabı masal ile gerçek arasında hissettiriyor..
Bu masalsı yolculuk günümüzden başlayıp Osmanlı zamanına götürüyor insanı..
Kitapta Olay örgüsü güzel fakat eleştireceğim tek nokta ise Osmanlı döneminin çok iç karartıcı ve yanlış bir şekilde anlatılmasıdır.
Kitaptaki olaylar ve kahramanlardan bahsedecek olursam eğer şunlara değinebilirim:
Yolculuk, Bünyamin'in yaşadığı acılardan sonra herşeyi terkediyormuşcasına bir Roman yazma uğruna Kars'a gitmesi ile başlıyor.
Birkaç ay kalmak için kiraladığı evinin yakınlarında bir yerde farklı bir ev dikkatini çekiyor ve merak edip o eve gitmesi hem Besti nine ile tanışmasına hemde bir papağan olan "Zencefil nam Şekerbaz" ile tanışmasına vesile oluyor. Zencefil ona yeni kitabı için güzel bir ilham kaynağı oluyor.
Zencefil başından geçenleri anlatıp Bünyamin ise bunları yazarken bu defa İkinci yolculuk masal içinde masal ile Zencefil ve Gülbadem ile devam ediyor. Hindistan'dan başlayıp Osmanlı İstanbulu'na giden bu serüven ayrı hikayeleri ve hayatları bütünleştiriyor adeta.
Geri kalan hikayeyi ise okuma sırası sizde. Zencefil ile Gülbademin muhabbetleri sizi de gülümsetecek.
O zaman şimdiden sizlere keyifli okumalar diliyorum. :)
