Değerler eğitimini, Sevgili Peygamberimiz (sav) üzerinden anlatmalıyız. Bir çocuğun bile kalbini kırmayan, alay etmeyen, küçümsemeyen, hakaret etmeyen, onlara yetişkin gibi davranan, konuşurken onların göz hizasına eğilen Peygamberimizi (sav) anlatmalıyız.
Sayfa 157 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Utanmak...
Anlamını yitirmiş, içi boşalmış önemli bir kelime utanmak. Eskiden çocuklarla konuşulduğunda utanır yanakları elma gibi kızarırdı. Kadınlar ve genç kızlar sevdiklerini yüksek sesle söylemekten haya ederlerdi. Utanmak ve edep onların en güzel takıları ve süsleriydi. Erkekler kadının olduğu yerde bırakın küfür etmeyi hakaret bile etmezlerdi.
Gününüzde utanma diye bir duygunun kaybolmuşu insanlarda her şeyi yapma özgürlüğü verdi. Yetmiş yaşında dede ellisinde teyze sosyal medyada olmadık kepazelikler yapıyor. Sanat adı altında küfürlü şarkılar söylenip, dans adı altında vücutlar teşir ediliyor.
Bir duyguyu kaybettik. Bu duygu toplumun temel taşlarındandı. Toplumun bozulmasına en büyük sebeplerden biri de utanma duygusunu kaybetmek.
Yetişen yeni nesil bu duygudan bir haber yetişiyor. Bunun sorumlusu sedece onlar değil. Biz anne babalar bu konuda gerekli hassasiyeti göstermedik.
Halbuki haya imandandır.
Peki başka hangi duyguları unuttuk?
Erkan Aksu
“Nerede Müslüman bir bölge varsa, orada bir Amerikan okulunun veya bir başka Avrupa dinî cemaatinin okulunun bulunduğunu görüyoruz. Müslümanlar çocuklarını, dünyevî refah açısından yararlı olur ümidiyle buralara gönderiyorlar. Gençlik çağının heyecanlı dönemlerinde yabancı okullara giden Müslüman çocukları, bu okullarda tahsil hayatları boyunca İslâma ve temel esaslarına aykırı şeyler duyuyor veya yaşıyorlar. Kulaklar, babalarının inançlarına hakaret eden laflarla doluyor. Öğrenim çağı tamamlanmadan, kalpleri her çeşit İslâmî inançtan sıyrılıyor ve İslâm adı altında yeni bir nesil ortaya çıkıyor. Bununla da kalmayıp kendilerini kirleten şeyleri, söz ve fiilleriyle cemiyet içinde de yaymaya başlıyorlar.”
