Hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı
Kabuk değiştirme fikrinin cazibesiyle mucizeler sıralanmaya başlamıştı
Renkli dünya algılarım oluşmaya başlamış
Yeni pencereler açılmıştı göz göz beynimin ücra kentlerine
Işık kümeleri sızıyor,kalkan tozlar terkediyordu bir bir yıllanmış meskenlerini
Küf kokusunun hakim olduğu mahzenler paslı kilitlerini açmış
Yenilenme sürecinden nasibini almaya hazırlanıyordu
Ruhsal ve zihinsel özerk alanlar icra ediliyor
Bir kontrol mekanizmasi kol geziyordu
Nitelikli bir bakım sağlıklı kalabilmenin ön şartıydı
Niyet beden,zihin ve ruh bütünlüğünü korumaktı
Bütünlüğün arz ettiği durumda yeni düşünceler filiz verebilirken
Düşüncelerin her bir noktasına hakim olunabilirdi
Yaşam kalitesi yükselirken yeni fırsatlara yelken açılabilirdi
Ve en önemlisi mantık ve hisler en doğru kararların alınmasına hizmet edebilecekti..
31/8/2023
Pınar PEKĞÖZ
Efendimizin Veda Hutbesi'ne vefa beklediğimiz anlaşılmıyor mu? Biz Avrupa'ya şehadetin ne demek olduğunu anlatacak değiliz, lakin Müslümanlara hatırlatmak zorunda kalışımızın utancı da bombalandı, bir tek o kalmıştı onu da öldürdüler! Sitemimizi utancımızı da delik deşik ettiler.
Gazze artık bir hapishane bile değil, bir yetimhane! Dünya
Ama kasabanın değişmeyen, hatta büsbütün canlanan bir yönü de vardı: Gavur Mahallesi.
Tekke Deresi'ne doğru sokulan bu kargir ve kiremit damlı evlerde hava bambaşka idi. Akşehir'i saran çöküntüye karşı bu mahalle gün gün dinçleşiyordu. Yatsıyla birlikte kasaba o deliksiz karanlığının içinde mezar uykusuna dalar, fakat bu evlerde pencereler turuncu turuncu bakardı ve Minas'ın, Yorgo'nun meyhanelerinden sokağa kahkahalar, şarkılar, gitar ve ud sesleri taşardı. Çok geç vakitlerde sahipsiz sokakların sessizliğini naralar, Rumca ve Ermenice naralar parça parça, delik deşik ederdi. Ve beşikteki çocukların, kanıayaklı kızcağızların korkmamaları lazımdı. Korkmaya hakları yoktu; çünkü yalnız sokaklar değil, bütün kasaba bütün memleket sahipsizdi. Sahibini yitirmiş, kimin sahip çıkacağı, nasıl bir sahibin çıkacağı bilinmiyordu.
Bir vakitler Mumcu Mustafa'nın, Akağa'nın veya Hacı Küçüğün, hatta Nalband Mustafa'nın önünde elpençe divan duran, gülümsemekten, hayhay demekten başka bir şey bilmeyen, sokaklarda başları saygılı saygılı öne eğik geçen Ligorlar, Minaslar, Bapkumlar ve ötekilere bir hal olmuştu.
Sanki onlar kral, ötekiler köle idi, en iy tutumları sadece yüz vermemekti artık.
Eski günlere dayanan teklifler en azından yılışık bir alayla karşılanıyordu.
Acaba yeni sahip, yeni efendi bunlar mı idi veya bunlar mı olacaktı?
Sayfa 10Kitabı okudu
Sen istiyorsun ki, kucağında yaşadığın dünya hep aynı kalsın, havan aynı, suyun aynı, dekorun aynı... Bu mümkün mü? Mümkün değil, çünkü hayatın kanunu değişmek. Zaten zindanında yeni pencereler açılmazsa boğulmaz mısın?
Sayfa 69 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
İnsan uyanmaktadır. Bazı pencereler kapanır, yeni pencereler açılır.
Sayfa 76
