1k da ikinci yılımın adına ...
Şuan burada ikinci yılımı doldurmama yaklaşık olarak 1 saat var.
Ne desem bilemedim, en iyisi baştan başlamak o güne o hayatımın değişeceğine sonradan fark ettiğim o güne...
Aylardan Kasım soğuk bir mevsim günlerden 28 'i -Şuan hangi gün hatırlayamadım-. Daha liseye yeni başlamışım. Ne kitap okuyorum ne de başka bir şey . Sadece hocanın
Kimse benden bir olağanüstülük beklemiyordu . İsteseydim hiç çalışmadan da maaşımı almaya devam edebilirdim . Mazeretim de hazırdı . Ben daha yeniyim . diyebilirdim mesela ; ama demedim . Çünkü mazeret basit hedefleri olanlar için vardır ve benim basit hedeflerim hiç olmadı ...
Bay Golyadkin, bakışlarını kendi üstünde, odasının duvarlarında ve konuğunda gezdirerek, “Ben nasıl… yani ben size hangi anlamda yardım edebilirim ki, demek istiyorum?”
“Ben, Yakov Petroviç, size karşı ilk bakışta bir yakınlık hissettim ve elinizdeyse bağışlayın beni, size bel bağladım, bel bağlamaya cüret ettim, Yakov Petroviç. Ben… ben kaderine terk edilmiş bir insanım, Yakov Petroviç, yoksulum, çok acılar çektim, Yakov Petroviç, hem buralarda daha yeniyim de. O mükemmel ruhunuzun doğuştan gelen bazı özelliklerini öğrenince, adaşım…”
"Alex diye bir mühendis var. Adam en büyüklerden biri. Google haritalarının çoğunu o yapmış. Sanırım benden hoşlanıyor. Oylamaların birinde bana yetki verdi. Bu çok saçma değil mi, ben daha çok yeniyim..."
Ben de Alex'in suratı üzerinde kullansın diye yumruğuma yetki vermek istiyorum şu an.
Sayfa 209Kitabı okudu
Hayat uzmanlık alanım hiç değildi. Ama hevesli ve yürekliydim.
Gördüğüm korkulu rüyaları bir ben bir de Allah bilirken. Ve ilk kez gördüğüm kente kendimi ilk kez gösterirken; gördüğüm rüya kendisinden başka kaç rüyanın tevili? Sınav sınav içindeydi. Kimi iyilikle, kimi kötülükle sınandım. Öyle canım yandı ki kimi, az kalsın kaçacaktım. Kimi, çöllere inen akşamın genişliğinde kalbime inşirah indi. Kalbim kendi darlığında genişledi.
Hayallerine amadeliğini gerçeklerine mahkumiyeti bozmayan öfkeli ruhum kısa cümlelerle konuşmayı sevse de biteviye uzun cümleler kurdum. Başlangıçta hayatın hep beni haklı çıkarmasından korktumsa da bir gün bana hayallerimi ne yaptığım sorulduğunda, onları israf ettiğimi söylemek mecburiyetinde kalmaktan artık korkum yok. Yeni sözcüklerim var çünkü benim. Daha da yeni sözcüklerim olsun istiyorum. Bilirim ki sözüm bittiğinde giderim. Ama eski sözcüklerle iktifa etmem düşünülmesin. Çünkü hayat kadar yeniyim. Artık küçük haberlerle oyalanamayacak kadar derin boğulduğum yer. Daha fazlasını istiyorum. Büyük haberi bekliyorum.
Spoilersiz kısa inceleme
Hayatımda okuduğum, çok fazla sevdiğim ve yeri hep ayrı kalacak kitap.
Bize sefilliği, iyliği, kötülüğü,yardımı,merhameti, intikamı, saf aşkı vb en önemlisi de sevgiyi heyecan verici bir dille aktarıyor.
Jan Valjan'ın hayata pes etmeden tüm zorluklara karşı cesur olması ki bu zorluklarda hiç kolay şeyler değil sefillik içinde 7 yeğenine bakması, hatta bakamayınca ekmek çalmak zorunda kalması sonrasında 19 yıl kürek mahkumu olması , hapisten çıktıktan sonra bu mahkumluğun peşini bırakmaması ve kötülerden intikamını her seferinde iyilikle , sevgiyle, bağışlamakla alması da harika bir şey.
Kozet'in başına gelenlerde iyiliğin hiçbir zaman bitmeyeceğini bir yerlerde kurtuluşun olacabileceğini ve sevgiye kavuşabileceğimizi gösteriyor.
Ben 500 sayfa olan kitabı okudum ancak ileride bu kitabın kesinlikle ciltlisini almayı düşünüyorum tekrar okunmalı bence , kitabı almayı düşünenlere ben şiddetle tavsiye ediyorum yanlışım olan yerlerde affola , incelemede daha yeniyim. İyi günler dilerim. 
Sefiller 
Victor Hugo
