Ve Kudüs şehri. Artık yer şehri, toprak şehri.
Bakır yaprakların, çelik göğdelerin, acımasız yüreklerin.
Demir köklerin, tunçtan ve uranyumdan dalların.
Kurşundan çiçeklerin şehri.
Gülle kusuyor ana rahmi
Bomba parçalıyor beynini bebeğin.
Tanklar saldırıyor evlere bir anda ev yok tank var
Uçak var gök yok utanç var
Ve kime karşı bütün bunlar
Masum insanlara karşı
Binlerce yıl oturdukları yurtta kalmak isteyenlere karşı
Ve kim tarafından bütün bunlar
Romanın, Babilin, Asurun ve Firavunların
Ve nice milletlerin zulmünü görenler tarafından
Zalime olan öcünü mazlumdan almak
Zalim olmak ve en zalim olmak
Ve artık ne İbrahim ne Yakup ve ne Musa var
Tersinden okunan Tevrat hükümleri
Karaya boyanmış Mezmurlar
Sayfa 65 - Anka Yayınları, 1. Baskı, Ekim 2001 // Sezai KarakoçKitabı okuyor
Bazen çaresiz kalırsın..
Yer demir gök bakır! Uçan kuştan medet gelmiyor, aman vermez dağlar çevirmiş dört yanı. Elinde çare diye bir şey kalmamış, uçup gitmişti.
Sayfa 188Kitabı okudu
Çocuklar büyüklerin gizlediklerinin aynasıdır.
Sayfa 180
… iki cendere arasında ezildikçe eziliyor, boğuluyor.
Dokunan değil, kötülük etmeyi düşünen değil, onun sözünün üstüne söz koyan bile beterin beterine uğrayacak.
Sayfa 163Kitabı okuyor
Hiç düşündünüz mü bu denizlerin, şu ulu bozkırın sonu nerede biter? Denizlerin arkası nereye dayanır? Gün nasıl doğar, nasıl batar? Günün arkasında ne var? Radyo nasıl söylüyor, kuş nasıl uçuyor, hiç düşündünüz mü?
Sayfa 162Kitabı okuyor