Şiirlerde çok fazla mantık aramamayı ikinci yeniciler iyi öğretti bana. Bu yüzden şiirin teması, ölçüsü ve biçiminden ziyade bana hissettirdikleri, duygu havuzumda hangi balıkları beslediği, nasıl bir dalgalanma yarattığı hakkında konuşmak daha iyi hissettiriyor. Şiir üzerine mantıklı açıklamalar yaparken sayfalarda dize dize örülmüş o imge lifleri kopacak belki de. Bunun yerine ikinci yeniciler gibi bilinç akışını andıran imge dolu dizeleri bir karanfil gibi ağza atmak, çiğnemek, o imge karanfilinin kokusunu ve özsuyunu beynin tüm kıvrımlarına yedirmek daha hoş olabilir. Söz konusu da Cansever olunca sanırım bu karanfiller yerçekimli bir hâl alıyor. Bu yüzden onu okumayı seviyorum. Fakat yine de itiraf etmem gerekir ki; kitabın içindeki şiirler aynı kalsa ve yazarı adı şanı duyulmamış bir şair olsa, kitaba bu kadar iyi niyetli yaklaşmayabilirdim. Yazara duyulan samimiyetin kitaptaki şiirleri okumaya devam etme konusunda önemli bir etken olduğunu fark ettim. Tavsiyedir efendim.
