Ada ben ayrılmak istiyorum mesajını vakitlice görseydim eğer herşey çok daha kolay olurdum... netim çekmedi yurtta , o kadar mala bağladım ki telim kapanırsa napcam bilemedim kim bana telefon alırdı vs öyle de bir duruma düşmüştüm. Yine evden kovulmustum. İlk değildi ama bu sefer farklıydı sonra kykda üç kere oda değiştirdim. Halim garipti bı arkadaş çokça sevgi deyip sarıldı filan. Mahallede bı çocuk vardı alkolikti babası ve çocuk delirmisti artık. Onunla denk geldik sokakta o bana ben ona o kadar vurdu ki bı an durmustuk. Onun sevgisi benden fazlaydı ona yetememiştim. Terapi saçmalıklarında da bu andaki parçaya koalonun dedik. Koalo benim sevgi kanalımin ismiydi. Öyle işte. Ne diyordum. Hatlar bende aşırı karıştı çünkü yurtta kimseyle görüşmedim. Kızlar üst dönem bana hoş yaklasti basta aksam oturacağız gel filan oldu, ama sonra kahvaltıda denk geldik yemek yerken, o tavrım ona çok iğreti geldi, benimkileri de ye deyip reçelleri bana atıp kalktı, daha sonra da dedikodumu yaptı. Ben de o sofraya oturup merhaba derdim eskiden ama artık depresif kilit halı gelmişti. O balkonun altında yatan, şiddet mağduru çocuk gibi hissediyordum artik en iyi imkanlar da verilse faydasızdi. Onun beynini yıkmıştı babası ve bı hayat da vermemisti ona. Sonra arka sıradakiler vardı, uyuşturucu bağımlısı çocuklar onlar çok küfrederdi. Ben de inanılmaz o değersizlik duygusuna boğulmuştum. Senin mesajlarına artik bakamıyordum. Evden öyle bir tembihlenmistim ki kilit modumda evden çıktım reglim kesildi, herkes perisandi acun daralmıştı yine evden biri gitmeliydi....