Cisimler birbirini çektiği andan itibaren üç olasılık vardır: Başlangıçtaki atılıma bağlı bir yayılma, genel olarak Evren bu durumdadır; bir çöküntü, bundan az önce söz ettik; ya da dengede durmanın bir biçimi olan dönme hareketi. Evren'deki bütün cisimler dönerler. Gezegenler kendi çevrelerinde ve yıldızların çevresinde dönerler; yıldızlar kendi çevrelerinde dönerler; yıldız kümeleri gökadaların merkezlerinin çevresinde dönerler; gökadalar başka gökadaların çevresinde dönerler; gökada kümemiz daha başka şeylerin çevresinde döner... Evren'de her şey döner.
Sayfa 25 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yıldızların %80'i çiftler halinde yaşar. Evren'de olağan olan, çift, yani birbirinin etrafında dönüp duran yıldızlardır. Bekar bir yıldız olan Güneş bir istisnadır.
Sayfa 35 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yerküre ikliminin bugünkü ritmi, kabaca 100 bin yıl buzul çağı, 10 bin yıl buzul arası dönem, sonra yeniden 100 bin yıl buzul çağı..
Sayfa 80 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bizim gördüğümüz, yalnızca yüzeydeki kısımdır. Gerçekte dağlar da yalnızca onda birlik bölümleri su yüzünde olan buzdağları gibidirler. Arşimed prensibinden kaynaklanır bu. Kıtasal kabuk yoğunlaşır ve ağırlığına bağlı olarak mantoya gömülür; yüzeyi aşan kısım da batan kısımla orantılıdır.
......
Orantı aşağı yukarı bire yedidir. 1000 metre yükseklikteki bir engebenin 7000 metrelik bir kökü vardır. 3000'i yediyle çarparsak, Alpler'in kökü, kabuk seviyesinden yaklaşık 21 bin metre derine iner; kabuk seviyesinin normalde 35 kilometre olduğu düşünüldüğünde, kök toplam 56 kilometreye ulamış demektir. Zirvelerinin çoğu 8000 metreyi aşan Himalaya'nın kökü yer yer 70 kilometreyi bulur. Bütün bunların nedeni mantoyla, üzerinde yüzen kabuğun yoğunluklarının farklı olmasıdır.
Sayfa 98 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Dinozorlar ne Alpler'i gördüler, ne Himalaya'yı.
Sayfa 102 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu