Kitap okumadığım zamanlarda, zamanın korkunç bir şey olduğunu düşünüyorum. Bana sanki zehirli bir bataklıktaymışım gibi geliyor...
Hayatımız alçıdan yapılmış, üstüne altın yaldız sürülmüştü. Altın döküldükçe aslımız meydana çıkıyordu.
Sayfa 89 - Can ÇağdaşKitabı okudu
Kitap okumadığım zamanlarda, zamanın korkunç bir şey olduğunu düşünüyorum.
Sayfa 76 - Can ÇağdaşKitabı okudu
Pişmanlık ve geçip giden yıllarımız, yokluğa karışan ömrümüz düşüncesi karanlık bulutlar gibi gelip göğsüme oturdu...
Benim sırça dünyam oldum olası tuzla buzdu...
"Nasıl olduğunu bilmiyorum. Ama oluyor.
Bir şey oluyor. Ruhla beden birbirinden ayrılıyor. İnsan ölü gibi oluyor, ama ölü değil.
Varlık bir süre ruhta yaşamaya devam ediyor ve o an için kendine ait olmayan bedenin faaliyetini, sanki ölmüş gibi izleyebiliyor. "