I.
Neyiz ki biz? İlk ışınlar görününce güneşin,
Kaparız tepenin gözkapaklarını -
Çam değiliz ki, kollarımız açık,
Ürpererek karşılayalım donuk ışığı.
Gölgeler kısalınca çıkarız ortaya,
Açıklıktır, aydınlıktır aradığımız,
Parlaklıkta bulur gücünü görüşümüz.
Tanımayız alacakaranlığı delen,
Tepelerin arasından seçen bakışı, -
Kör olmuş ışıktan
Allah gökyüzünü mavi dalga boyunda değil de kırmızı dalga boyunda kırsaydı? Yeryüzünde yeşillik dediğimiz alanlarda gri kloroplastlar olsaydı?
Denizler de patlıcan moru bir renk olsaydı?
Bu renk cümbüşü içinde bir fincan kahve alıp deniz kenarında oturmak, deniz dalgalarında taş sektirmek ister miydik?
Düşüncesi bile içimizi daralttı değil mi..
İnsanın gözünü ve ruhunu dinlendiren iki renk söylemiş bilim adamları; mavi ve yeşil.. Demek beni yaratan Zat, beni o kadar seviyor ki, sevgisini benim sevdiğim bana iyi gelecek her manzarayı yaratarak gösteriyor.
(ç) alıntı
GÜNDÜZ YARASALARI
Neyiz ki biz? İlk ışınlar görününce güneşin,
Kaparız tepenin gözkapaklarını -
Çam değiliz ki, kollarımız açık,
Ürpererek karşılayalım donuk ışığı.
Gölgeler kısalınca çıkarız ortaya,
Açıklıktır, aydınlıktır aradığımız,
Parlaklıkta bulur gücünü görüşümüz.
Tanımayız alacakaranlığı delen,
Tepelerin arasından seçen bakışı, -
Kör olmuş ışıktan
Subhanallah!
Hasan gibi sevmek
Burada yazdığım hadise gerçek bir olaydır ethem cebecioğlu hocanın bir konuşmasından alıntıdır ses kaydı mevcuttur. İnanıp yada saçma bulmak tamamen size bağlı beni son zamanlarda en etkileyen hadiselerden biri olduğu için sizlerle de paylaşmak istedim uzun ama okumanızı tavsiye ederim;
''bizim ankara'da hasan diye delikanlı
Sevmenin ipeği olmazmış! Hadi canım sen de! Gün geliyor dışımdan içime doğru seviyor beni. Bütün kaygıları sandığa kaldırmış, ölesiye inanmış bana. Ölümün arka sokaklarını ezberlemiş gibi cesur. Çeşmeden su içer gibi kana kana.... Tutup hiç umursanmamış huylarımı seviyor. Aklayıp paklıyor beni. Birdenbire ışıklar, birdenbire alkışlar... Şefkatiyle çekiyor düştüğüm yerlerden, kendi gözümde büyüyorum. Az şey değil onunla olmak, biliyorum. Boşuna değil bu içimde dallanıp budaklanan sevinç. Bu güneşçe sarılık, bu ormanca yeşillik boşuna değil. Nicedir ateş sarmaş dolaş bacada. Yeni kelimeler buluyorum baktıkça gözlerinde, şiirlerin göğsünü genişletecek kelimeler. Gel "ömürleyelim" diyorum bulduğumuz ilk köşede. Kaşla göz arası tazeliyor nefesimi. Hem kaşıyla hem gözüyle... Bunlar hep güzel yerleri. Yalnız aşkta rastlanacak bir sokakta dudaklarıma ilave ediyor sıcaklığını. Varacağımız durağı geçiyoruz böyle olunca. Ne zaman kaliyor ne mekân aramızda. Birbirine giriyor cinsiyetimiz. Kafiyemizi arıyoruz ve buluyoruz yanışlarımızın benzerliğinde. Keyfi yerindeyken şarkılarını söylüyor bana. Kimi hallice kırmızı kimi ziyadesiyle beyaz. Deliksiz dinliyorum. Ben de az değilim, her mutlulukta bir bityeniği arıyorum. Ağzından dökülen her notanın altına bakıyorum. Boydan boya mutluluğun şüphe çeken bir hâli var çünkü. Umulmadık
Her daim pratik insanların eksikliğinden yakınılır… Derler ki: Birçok siyasi, birçok general bulunur… Kurumların yöneticilere ihtiyacı olsa, istenilen miktar ne kadar olursa olsun, her çeşidinden derhal bulunabilir. Fakat pratik insanlara gelince, onlara hiç rastlanamaz da, bu gibilere hiç rastlanmadığından şikâyet edilir hep. Bazen daha da ileri
İçinde çocuk adam barındıranlara...
acısız 1 tane dürüm. çocuk adam bu senin 1 bu çocuk adamın nar ekşisi ister misin? yok. istemiyorsun geri aldım çocuk adam. yeşillik bırakıyorum sana limon sever misin bak çocuk adam yeter mi bu aç elindeki poşeti bana doğru çevir lütfen. bu çocuk adamın. nar ekşili acı sever misin hayır. bak çocuk adamın kardeşine bak nar ekşisine bak dur dediğin anda duracam durdum yeşillik sever misin bak buraya çocuk adam limon seviyor musun peki çocuk adam yeter mi bak buraya yeter mi bak buraya yeter posetı acarmısın çocuk adamın kardesı ac sunu ac sunu bırak elıne saglık harıkasın hoşça kal?