“Sen beni sevdin. Ben bu dünyada seni tanıdım ve üstüne senin sevgine layık bulundum. Bir hayata
‘yaşandı’ diyebilmek için yeterince geçerli bir neden.”
Herkese merhaba
Ne yazsa okurum yazarlarından Mahir Ünsal Eriş’in Gaip isimli kitabını bitirdikten sonra Acaip için daha fazla bekleyemezdim.
Acaip, kısaca söyleyecek olursam Samim’in Güzin’e olan büyük aşkını konu ediyor, Güzin’e yazılmış upuzunnn bir mektup.
Gaip kitabının devamı olduğu için Salih Bey’in büyük oğlu Samim gibi düşünerek başladığımda ilk hikayeyle hiç bağdaştıramadım ama sonrasında hikaye şaşırtıcı bir noktadan bağlandı ve ilk kitaptaki bazı sorularım da cevaplanmış oldu.
Yaş itibariyle mi diyeyim, evlilik dejenerasyonu mu diyeyim; aşka bakış açım çok değiştiğinden Samim’in bu aşkı bazı noktalarda içimi şişirdi diyebilirim. ‘Senin bir tek sözünle ben Ümit Burnu’ndaki fenerde bir kuru ekmek bir tas suyla on sekiz yıl beklerim.’ Gibi cümleleri okudukça mesela
Güzin ve Samim aşkıyla birlikte anlatılan Zülkarneyn hikayelerini de inanılmaz sevdim.
Ankaralı olduğum için kahramanlarımızla bilikte adım adım gezdim; çocukluğum aynı mahallede İsrail evlerine çok yakın bir mesafede geçti, Yiba çarşısı efsanesiyle büyüdüm, Liva pastanesinin limonlu pastasına bayılırım, İzmir caddesindeki düğmecileri alacağım yoksa da bir gezerim. Sanki kitap okur gibi değil de bir arkadaşımı dinler gibiydim aslında. Tek sorunum, Samim’in kasvetli haliydi ama bu da üçüncü kitabı dört gözle beklememe mani değil
Keyifli okumalar
