Ruknettin'in aynalarda ağladığı kadar var.
Bir mevsimin kıyısından tutarsan Ruknettin
Kurak ovalara yağmurlar yağar,
Ayak bileklerinden kavrarsan bir harfi,
Kalbin şiir olup vadilerini sular.
Senin de vadilerin vardır Ruknettin!
Kehanetler kurarsın,yağmalarsın kendini
Kurtarıp o yangında ilk önce kalbini
Niyedir,aynalarda azalır
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
KENDİ SESİMDEN
youtu.be/AS47pPeE-no
Ayaklanma Çağrısı
Sihriydi tutkuların. Şiir bitti!
Solunarak süzülen tılsımı kalmadı gönlün..
Şiir bitti! Kurudu esin çağlayanı umudun
Dindi suların tendeki çılgın uğultusu
Öpüşlerden düşlerin filizleri yolundu
Kimse ağlamıyor özlerken..
Şiir bitti! Uçukladı, dudakları sevginin
Bakışlar yapayalnız, yalnızlık
BİR KADIN NELERE KÂDİR OLUR ?
İnsan gökyüzüne bakınca hissedebiliyor yakınlarda bir yerlerde tek başına ağlayan kadınların varlığını.
🎴
Kuşların uçuşundan, bir çocuk parkı ıssızlığından...
🕊️
Bir şeylerin yanlış gittiği duygusu; ajansların yazmadığı, kalbimizi meşgul eden, aklımızı yoran…
Tarık Tufan
💬
Edebiyat tarihimizde büyük
BU KADINLARIN ÇIĞLIKLARINI DUYUN! (Sema Maraşlı)
On sekiz yaş altında evlenmenin cezasını çeken genç kadınlar onlar. Severek isteyerek düğünle dernekle evlendikleri kocaları hapiste, gerçek tecavüzcülerle aynı koğuştu yatıyor. Onlar da dışarıda babasız büyütmek zorunda kaldıkları çocukları ile hayat mücadelesi veriyorlar. Kocaları hapiste
Sevdam...
Ne "Galata" bozdu asiliğini...
Ne "kız kulesi" yanızlığını...
Koca aşk istanbul boğazına gömüldü öylece sessizce peşinden yetim "sevdalar" baka kaldı...🖤🍃
O Kutlu Nebiye (S.A.V)
Sen Gidince Efendim
Sevgili!
Sen gitmiştin...
Koyup bir başımıza, bırakıp pak ellerimizi, gurbetlerine salmıştın bizi.
Yetim kaldık, öksüz kaldık ve ellerimiz kirlendi yokluğunda...
Sen gitmiştin...
Ayrılıkların dilini hece hece ağlıyoruz şimdi.
Akşamlar iniyor dağlara ve hasretimiz yankılanıyor yamaçlarda.
Sevgili!
Nasıl iltica edelim sana
Cebrail (Aleyhisselam) sordu:
"Ya Rabbi! En sevdiğin, habibin Muhammed (Aleyhisselam);
Hem öksüz, hem yetim, hem fakir.. Çölde doğdu. Bütün hayatı sıkıntı içinde geçti. Ne kadar ıstırap varsa onun üzerine yağmur gibi yağdı. Dedesi bile çocukken vefat etti, yetim olarak amcasının yanında kaldı. Hiç ona gün yüzü göstermedin. Hikmetini merak ediyorum..."
Allah-ü teâlâ cevap buyurur:
"Benden başkasından bir şey ümit etmesin diye, bütün sevgileri kalbinden söküp aldım!"
Aşk böyle bir şey işte!
Sezai Karakoç 1950 yılında aşık olup karşılık göremediği Muazzez Akkaya hanıma Türk Edebiyatının en iyi aşk şiiri olan Mona Roza’yı yazdı. Onu öyle çok sevdi ki 82 yaşına kadar hiç evlenmedi. “Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için, ellerinden devşirir bahar çiçeklerini, Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini.Ey gönüllerin en yumuşağı en derini Sevgili .
En sevgili ..
Ey sevgili ..
Uzatma dünya sürgünümü benim.” demişti .. Sezai Karakoç’un dünya sürgünü bitti .. Şiirleri yetim kaldı .. Vuslatı Mübarek olsun 🍂❣️
Neşet Ertaş
Bin dokuz yüz otuz sekiz cihana
Kırtıllar köyünde geldin dediler
Babama Muharrem anama Döne
Dedim sen atayı bildin dediler
Dizinde sızıydı anamın derdi
Tokacı saz yaptı elime verdi
Yeni bitirdiydim üç ile dördü