Aklım takıldı!
Bir şey diyeceğim!
Yok, yok demeyeceğim!
Vazgeçeceğim!
Aslında başka bir şeydi söylemek istediğim.
Yazdım, sildim.
Yazdım, sildim.
Seni düşünüyorum ne yalan söyleyeyim. Ama sorsan söylemem! Sen anla! Hisset ya da.
Yormak istemiyorum artık hiç kimseyi. Yorgunum zira! Yeniden kurasım yok hiç, aşka dair cümleler. Kelimeleri
Yormak istemiyorum artık kimseyi
yorgunum zira!
Kelimeleri yan yana getiresim yok
kendimi anlatmak için.
Yeni bir alfabe arıyorum
konuşabilmek için.
Hiç söylenmemiş sözler duymaya
ve yeniden cümleler kurmaya ihtiyacım var.
Yetmiyor bildiklerim...”🍂
Can Yücel
Tüm bedeninle tüm ruhunla benimle bir ve beraber olduğunu düşünmekten vazgeçemiyor olmak bir hastalık olmalı.İsmi olmalı Latince.Öyle canımı yakıyor ki gerçekte öyle olmadığını bildiğim bu aptal meseleye yürekten inanıyor olmak.Bu daha öyle uzun yıllar canımı öylesine yakacak ve ben bunu henüz şimdiden biliyorum.Bütün bildiklerim bu saplantıdan korunmama yine de yetmiyor.Ne kadar aciz ve hastalıklıyım.İnanan yerlerimi yok etmek istiyorum!
Bitik
Herkesten göçüyorum sessiz sedasız.. Ne oralıyım ne buralı.sendeleyerwk yürüyen çocuğum hayatın ortasına.bildiklerim yetmiyor..bir bütünün eksik tarafıyım sanki..hayatı öldürmüşlüğüm de vardı oysa.kahredilen zamanlarım..
Şimdi bir gemiye biniyorum güneşe doğru..
Yormak istemiyorum artık kimseyi, yorgunum zira..
Kelimeleri yan yana getiresim yok kendimi anlatmak için.
Yeni bir alfabe arıyorum konuşabilmek için..
Hiç söylenmemiş sözler duymaya ve yeniden cümleler kurmaya ihtiyacım var.
Yetmiyor bildiklerim..
Can Yücel
Yormak istemiyorum artık kimseyi, yorgunum zira..
Kelimeleri yan yana getiresim yok kendimi anlatmak için.
Yeni bir alfabe arıyorum konuşabilmek için..
Hiç söylenmemiş sözler duymaya ve yeniden cümleler kurmaya ihtiyacım var.
Yetmiyor bildiklerim