“Yıllar da durulmayan istasyonlardan geçer gibi geçiliyor..”
Ama babam her zaman bir çocuktu. Kabul edilmek isteyen, kendine güveni olmayan, dünyada bir yer edinmeye çalışan bir çocuk. Belki de dünyada değil de insanların kalplerinde yer edinmeye çabalıyordu. Ama bunu nasıl yapacağını asla bilemedi.
Sayfa 301
"İnsanlar nerede?" diye sessizliği bozdu sonunda Küçük Prens. Çölde insan yalnız hissediyor kendini. "İnsanlar arasında da yalnızdır insan" dedi yılan...
Çoktandır ne yaptığımı bilmiyorum.
Sayfa 89Kitabı okudu
Uyku, inanılmaz olarak da nitelendirdiğimiz olasılıkla ilişki içindedir. Karanlıklar dünyası da bir dünyadır. Gece, gece olarak bir evrendir. Üstünde on beş fersah yüksekliğindeki atmosferin ağırlığını taşıyan insan organizması akşamları yorulur, bitkin düşer, yatar, dinlenir; bedenin gözleri kapanır, uyku halinde sanıldığından daha faal olan kafada işte o zaman başka gözler açılır, bilinmeyen belirir. Bilinmeyen dünyanın belirsiz nesneleri, kâh gerçek bir iletişim kurulmasıyla kâh dipsiz derinliklerin görünürlüğe doğru genişlemesiyle insana yakınlaşır, uzayın ayırt edilemeyen canlıları biz yeryüzü canlılarına merakla bakıyormuş gibidir, hayalî bir yaratık bize doğru yükselerek veya alçalarak gelip alacakaranlıkta yanımızda durur, seyrettiğimiz bu hayalet alemde başka bir yaşam meydana gelir ve dağılır, yaşamımızdan farklıdır, bileşeninde biz ve başka bir şey daha vardır. Uyuyan kişi, bilincinin ne tam açık ne de tam kapalı olduğu bu durumda, bu garip hayvansıları, olağanüstü bitkileri, bu korkunç veya gülümseyen solgunlukları, bu larvaları, maskeleri, biçimleri, hydra'ları,* karmaşıklıkları, Ay'sız ayışığını, mucizenin bu çapraşık parçalarını, bulanık bir yoğunluğun içindeki bu çoğalmalar ve eksilmeleri, zifirî karanlıklarda süzülen biçimleri, düş olarak adlandırdığımız ve görülmeyen bir gerçekliğin yaklaşmasından başka bir şey olmayan tüm bu gizemi seçebiliyor gibidir.
*Antik Yunan mitolojisinde çok başlı yılan görünümlü bir deniz canavarı (ç.n.)
Sayfa 35 - 4.Basım, Nisan 2021
