Gitgide alışıyorum sana....
Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz...
Ellerin ellerimden uzaksa nasıl güçsüzüm bilemezsin...
Yanımda olduğun zamanlar;
Sigara dumanı gibi ciğerlerime doluyor,
Alkol gibi damarlarıma yayılıyorsun...
Durmadan başım dönüyor verdiğin hazdan...
Alışkanlıklar daima korkutur beni...
Düşün ki ben yaşamaya bile alışkın
İnsan çıkarmı göğe;
sen bakarsan çıkar ve dokunur bulutlara/
Belki de bu göğün mavisini,
hep senin gibi bakanlar boyatıyordur;
güneşin sarısı değmeden daha
gece vakti; suları ısırırken yakamoz dişi/
Nur bir aydır belki,
kuşluk vakti bir şairde bırakan gülüşünü;
taa yıldızlara kadar merdivenli/
İnsan çıkar göğe;
sen bakarsan ve çağırırsan bir ay gibi...
Dikene bakan acı çeker, güle bakansa huzur bulur. Taşa bakan takılıp düşer, yola bakansa hedefine ulaşır. Gecenin ortasında yıldızlara bakanlar, karanlıkta kalmayanlardır.
Gitgide alışıyorum sana.
Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz
Ellerin ellerimden uzaksa nasıl güçsüzüm bilemezsin
Yanımda olduğun zamanlar;
sigara dumanı gibi ciğerlerime doluyor,
alkol gibi damarlarıma yayılıyorsun
Durmadan başım dönüyor verdiğin hazdan
Alışkanlıklar daima korkutur beni
Düşün ki ben yaşamaya bile alışkın değilim
Kendimi