Karanlıktan korkanlara,
Ay'ın ve yıldızların ışığı sönsün!
Ayazda pes edip üşüyene,
Güneş bir daha doğmasın!
Umudumu kesersem, hayallerim yansın!
Sayfa 107Kitabı okudu
Gerçeklik nereden baktığınıza bağlıdır; ne kadar uzaklaşırsanız, geçmiş size o kadar somut ve anlamlı görünür -bugün ise, yaklaştıkça gitgide daha inanılmaz görünmeye başlar. Kendinizi büyük bir sinemada farzedin, önce arka sırada oturuyorsunuz sonra sıra sıra öne doğru ilerleyip burnunuzu neredeyse perdeye dayıyorsunuz. Yıldızların yüzleri ağır ağır oynaşan zerrelere dönüşüyor; küçük ayrıntılar devasa boyutlara ulaşıyor; yanılsama çözülüyor - daha doğrusu yanılsamanın kendisinin gerçeklik olduğu ortaya çıkıyor...
Sayfa 181Kitabı okudu
Yüzeye çıktığımızda gördüğüm ilk şey, gökyüzünü bezeyen Samanyolu'nun göz alıcı kuşağıydı. O anda balıkların ve yıldızların eksiksiz bir evren oluşturduğunu fark ettim. Kadim ve gizemli bir bütünün uyumlu parçalarıydılar.
Sayfa 275Kitabı okudu
"Gece kaos vaktiydi. Gündüz ise düzen vaktiydi. Konuşabildiğini söylediğin o eski dilin zamanında karanlık kargaşayla, ışık ise düzenle özdeşleştirilirdi. Biz Fremenler bunu değiştirdik. Eos güvenmediğim ışıktı. Ayın ve yıldızların ışığını yeğledik. Işığın fazlası, aşırı düzen ölümcül olabilir."
Sayfa 336Kitabı okudu
Bize kıyılara çıkmayan dalgalar, çocukları yutmayan sular borçlusun İstanbul... Boğaz’ı geçen balıkları sayan deli bir muhasebeci, balıkların peşine takılıp Haliç’e giren şaşkın bir yunus, yunusa yalanırken rakı bardağına düşen bir kedi, kediye kaftanlardan kefen diken bir terzi borçlusun. Bize dipsiz çöp kutuları borçlusun İstanbul... Kız