Yıldızların Uzaklığına Övgü
Anılacak günlerim olmadı mı benim? Ayaklarımın korkusuzca çiçeklendiği, silahıma yapışıp sabahın serinliğini beklediğim, kuzey gemileriyle sağır olduğum günler, sepet örmeyi unuttuğum günler olmadı mı?
Sayfa 36Kitabı okudu
'Yıldızların uzaklığına övgü'
Bir gün olacak bu, tüm yıldızlar yok olacak biliyorum! Onun için her gece oturup uyanık kalabildiğim sürece onlara doya doya bakmak, o ışıl ışıl alanları belleğime işlemek istiyorum. Böylece bir gün yok olduklarında o binlerce güzelim serpintiyi kapkaranlık gökte gözümün önünde canlandırabilir, belki kafamda hepsini yeniden ışıklandırır, gözyaşlarımdaki yansımaları ile her birini çift görürüm.
Sayfa 45
Yıldızların Uzaklığına Övgü
o karanlık ormanı yangına vurun . çünkü bende kaçarken ardımda kalanları yakıyorum.
Sayfa 36Kitabı okudu
Yıldızların Uzaklığına Övgü
Anılacak günlerim olmadı mı benim?
Ayaklarımın korkusuzca çiçeklendiği,
silahıma yapışıp sabahın serinliğini beklediğim, kuzey gemileriyle sağır olduğum günler,
sepet örmeyi unuttuğum günler olmadı mı?
Sayfa 36Kitabı okudu
Yıldızların Uzaklığına Övgü
Ey yangınlar artığı! Her yangından arta kalan bir şey, her yangından arta kalan gerçek şey
çoğalt beni.
Sayfa 37Kitabı okudu
Yıldızların Uzaklığına Övgü
Ey yangınlar artığı! Her yangından arta kalan bir şey, her yangından arta kalan gerçek şey
çoğalt beni.
Sayfa 37Kitabı okudu
Yıldızların Uzaklığına Övgü
Ey geceyi ve kahverengi
bir düzeni taşıyan ellerim! Yüzümün uğultusuyla şaşırtın beni.
O karanlık ormanı yangına vurun. Çünkü ben de kaçarken ardımda kalanları yakıyorum.
Yıldızların Uzaklığına Övgü
O karanlık ormanı yangına vurun. Çünkü ben de kaçarken ardımda kalanları yakıyorum. Ama iyi biliyorum yıldızları, ama yıldızların tanrıların da üstünde parladıklarını, anılacak günlerimin git gide yokolduğunu biliyorum.
Sayfa 36Kitabı okudu
Yıldızların Uzaklığına Övgü
O karanlık ormanı yangına vurun. Çünkü ben de kaçarken ardımda kalanları yakıyorum. Ama çok iyi biliyorum yıldızları, ama yıldızların tanrıların da üstünde parladıklarını, anılacak günlerimin gitgide yokolduğunu biliyorum.
YILDIZLARIN UZAKLIĞINA ÖVGÜ
Kargaşa. Anılacak günlerim olmadı mı benim Ayaklarımın
korkusuzca çiçeklendiği, silahıma yapışıp sabahın serinliğini
beklediğim, kuzey gemileriyle sağır olduğum günler, sepet
örmeyi unuttuğum günler olmadı mı? Ey geceyi ve kahverengi
bir düzeni taşıyan ellerim! Yüzümün uğultusuyla şaşırtın beni.
o karanlık ormanı yangına vurun. Çünkü ben de kaçarken
ardımda kalanları yakıyorum. Ama iyi biliyorum yıldızları,
ama yıldızların tanrıların da üstünde parladıklarını, anılacak
günlerimin gitgide yokolduğunu biliyorum.
Kargaşa. Ve kolayca yıkılan inançlarım benim, benim en
sağlam ve dağınık ellerim. Sabahı nasıl tetikte bekliyorum.
Şafakla damar damara seviştiğini görmek için bilgeliğin. Ve
onarıyorum nasıl hızla kendi gücümü. Nasıl bir soylu boşluğa
çılgınca kanayorum. Ey yangınlar artığı! Her yangından arta
kalan bir şey, her yangından arta kalan gerçek şey
çoğalt beni.