Ne mene şey şairlik,
dil'le deşilen yara ne acı,
ama yaralar da iyileşir inan,
belki bir dize kalıcı...
Yanalım,
bize düşen yanmaktır.
Kıvılcımlar sıçramasın;
yan şair yan
belki tutuşur dünya senin ahından!
y
a
n
a
l
ı
m: Bize düşen yanmaktır...
/Düş ölür,sevda düşer;
bize düşen yazmaktır!/
(Kalbimde hazan;
ve şairdir elbet
sözcüklere rus ruleti oytatıp yazan!)
Dışarıda üşüyen bir Haziran .
Kanımda nikotin cehennemi;
Kısa kibrit,uzun duman;
Yaan! Yine yan. Yine yaaaan!
Yan ki yangınlar bile yansın;
haklıdır içindeki abdal bırak ağlasın...
En rezili parayla insan arasındaki yalnızlıktır; hiçbir inanç, hiçbir ideoloji, hiçbir aşk, hiçbir kitap bu yalnızlığın kurallarını bozamıyor.
Bu da yalnızlıktır..