Özlem
Renkli topaçlar yok, leblebi tozu yok,
Eti Puf kokan marketler yok
terden ıslanan çocuk tişörtlerinin sıcaklığı yok,
seksek oynadığın tebeşir izleri yok, iyi orta açan bir sağbek yok,
vicdan yok, bilmişlik çok kibarlık yok,
nicedir girmedin bir bahçeye, yeşil yok.
Umut yok, gelecek yok, eskiye özlem çok.
Sayfa 79 - Destek YayınlarıKitabı okudu
İki şeyi anlamlandıramıyorum birincisi ben kendim olmaya çalışırken kendimi tanımaya çalışırken beni anlamadan dinlemeden yargılamaları ikincisi anladığım insanların bana küçük zavallı gözüyle görmeleri neyin bu yöne götürdüğünü bilmiyorum ben insanı önemseyince insan ya akıl verip bilmişlik yasaklayıcı şeyler sunar yada her sözüne sesizce dinleyip put kesilmemi ister ben insanlara hep şans veremem dinlerim bakarım beni ne gözle görüyor bana normal davransa en güzeli ama öyle olmuyor ya aşağı ya yukarı hep bi tatminsiz yada tatmin olup zamanla gereksiz görüyor kimsesi olmayan insanaları daha bir özeniyor insan zamanla kimsesiz olmaya başlıyor olması gerekeni söyleyince kabul olmasa hep kendinden veriyor bir zaman sonra kendini yiyip yiyip kemiriyor ruhu ölüyor bi herkese dur diyorum diye bilmeliyim her zaman kimsenin s-övgüsü ve yergisi olmadan olabildiğince ben olmalıyım kimseden alkış almadan .
