Seni dağladılar, değil mi kalbim,
Her yanın, içi su dolu kabarcık.
Kasım veda ayıdır. Geçmişe veda, geri de kalan tüm mevsimlere elveda. Mevsimsizdir. İçinde yaz da vardır, bahar da... Oysa kış ayıdır. Kafaları karıştırmakta o yüzden ustadır...
"Bir gün hiçbir şeye aldırmamaya başladım; bir de baktım, bütün sorunlarım yok olup gitmişler. O gün gerçeğin büyük sırrını öğrendim. Kasım ayında öğrendim bu sırrı, Kasım'ın tam üçünde ve o günden beri hiç aklımdan çıkarmadım."
Ne çok rengim var Ama hepsi çaresiz...
"Hava soğuk, sıkı giyiniyorum. Yoksa kolay değil. Hem ıslan, hem titre, hem sensiz, hem yaşa."
Bu şiirin gidecek bir yeri yok, Kasım gibi kimsesiz dalında bir yaprak gibi, güz ondan habersiz...
Yine Aylardan Kasım
sararmış yapraklara ölümcül darbeler indiren rüzgâr onları yavaş yavaş çıplaklaşan dallarından koparıyor
Sayfa 606 - İKİNCİ CİLT
Yine aylardan Kasım...
Sabah sessizliğinin tadını çıkarttım. Soğuğun. Gökyüzünün berrak maviliğinin. Ağaçlardaki kasım ayı renkleri üzerine söyleyecek bir şeyim yok. Her 'kasım'da oldukları gibiler...
