Yine
Yine yollar senin toprağından geçecek.
Yine bir hüsrana uğramamak için umut edilecek.
Yine güneşin doğuşunda yolculuk başlayacak.
Yine güneşin batığı zamanlarda hüsran kazanacak.
Yine sevmeler, en ağır şekilde hissedilecek.
Yine müphem bir metanet, simada sergilenecek.
Yine varılamayan bir yolculuk, tarihe nakşedilecek.
Yine yastığım, sessizliğine ortak olacak.
Yine olsun bu ayrılıklar, kavuşma arzusuyla.
Yine kader kavuşmayı ertelesin, gözyaşıyla.
Yine bir ömür hatırda kalsın, hatrıyla.
Yine yola çıkılır, yine yaşanılır, eldeki umutla.
''Güzellikten bir tür sevimsizlik türetmeyi nasıl başardım - barış anlaşmasından bir keder benzetmesi çıkarmayı? Ama nasıl etikte kötü iyinin bir sonucuysa, yine aynı şekilde sevinçten keder doğar. Ya geçmişte kalmış mutlulukların anısı bugünün acısıdır, ya da var olan ıstıraplar kökenlerini var olmuş olabilecek esrikliklerden alırlar.''
Edgar Allan Poe
Belki de bir gün, bir yerde, daha az rezil bir zamanda yine karşılaşırız.
Vladimir Nabokov
Kimse bir başkasında ne kadar yara bıraktığını umursamıyor. Bencilce bir istekle yalnız kendi düşündüklerine, yalnız kendi hissettiklerine göre davranıyor buna önem veriyor. Ve hatta çıkarken dahi bir lütufmuşcasına çıkıyorlar hayatlarından. Dostoyevski' nin bir sözü geliyor aklıma böyle düşündükçe; "Kimse seni sen olduğun için sevmeyecek; herkes seni, seni sevmenin onlara ne kadar yakışacağını düşündüğü için, yani kendileri için sevecek ve bu da demek oluyor ki insan böyle yaparak yine kendini sevecek. sen hiç sevilmemiş olacaksın hikayenin sonunda."