... Öyle derin yaralarım var ki geçmişimde. Ben her gün acılar içinde yaşıyorum. Ruhumla bir bütün olmuşçasına sanki her gün daha da derine gömülüyorum. Hangi tarafından tutarsam tutayım, yine geçmişe yeniliyorum. Bir saplantı mıdır bu? Ya da artık benden bir parça mı? Benden istediği ne, hiç bilmiyorum. Kaybediyorum, her şeyi, en çokta kendimi. Ruhumu şeytana satmak istiyorum. Sadece o ne derse onu yapmak istiyorum. Bu ağır yükten kurtulmak istiyorum. O kadar derinde saklıyım ki, oraya inmeye cesareti olan yok.
...
Kimse benim gibi değil! Olmayanı arıyorum. Yalan, her şey yalan işte, biliyorum. Her şey yalan olmak için var olmuş sanki. Ya da yalanların ve yalancıların toplanma kampı burası. Hiç kimse beni sevmiyor aslında. Herkesin nefret ettiğiyim. Ya benim nefret ettiklerim? Ya her defasında nefretime yenildiklerim? Günler gibi, nefret tohumları ekiyorum toprağıma. Herkesten, her şeyden nefret ediyorum! Haykırıyorum. Yoruluyorum, her geçen gün daha da çok. Ölürcesine yaşıyorum her günü. Yıkık, viran olmuş şehirler gibiyim. Kaybolmuşluğum çok. Ama kalkıp da doğrulamıyorum. Kırık hayallerimin kırıkları batıyor canıma. Kıyıyor, en sevdiğin yanıma. Sen solumdasın. Ama hiçbir şey yolunda değil. Kanıyorum hem de oluk oluk, hepsi sana...
07.08.2020
A.U
Kırılıyorum değerlim...Sana bile yük olduğumu anladığım günden ben en çok bana kırılıyorum. Her gün kırılan parçalarımdan bir parça daha kaybediyorum. Bazen özlemim o kadar çok oluyor ki, "gelse de yine çılgınlığıma sabretse," diyorum. Sonra üzülmeni istemediğim için, hüznü arkadaş ediyorum kendime. Çocuk ruhumu da aldın götürdün giderken. Olamıyorum, ne eskisi kadar çocuksu yanlarım, ne de çılgın taraflarım kaldı geriye. Sanırım anılarına hapsettin giderken.
Bak, ben yine kendimi sana dertlenirken buluyorum. Çünkü ben, bir tek sende dinleniyorum...
Kitabsever
NEDEN KİTAP OKUYORUM?
Okuma yazmayı evde çatpat biraz sökmüştüm, adımı soyadımı yazar, harfleri ve birkaç kelimeyi tanırdım. Birinci sınıfa başlarken üzerimde, uzun süre ailemden uzak kaldığım yabancı bir ortamda farklı insanlarla bir arada bulunmanın yarattığı çekingenlik, korku ile abilerimin ellerinde görüp ilgiyle seyrettiğim kitapları okuyabilecek olmanın heyecanı
Yine Bir Gün Kaybediyorum. :)
Sene bu sene... Geçtiğimiz aylar... Bitmek bilmez mülakatlarımdan birine girmek için gide gele yol eylediğim devlet kapısına bir kez daha gittim. Büyük binalarda yolumu kaybetme gibi bir huyum vardır ama bu defa olmadı, şak diye buldum sözlü sınavın yapılacağı salonu. Koridorda diğer adaylarla birlikte sıramı beklemeye başladım. Sandalyeler
Yaşasın Ne Kadar Da İdeolojik Yaklaşıyoruz Birbirimize
Bazen çok korkuyorum.
Ama bu; aslanlarımı açıklamama engel olmuyor
Çünkü fena halde yaraşıyor birbirine gece ve balta
Ve anneciğim derdi vardı neyin altına giysen olur bir siyah pantolonum şimdi gibi ay!
Tekhnem dolu müfsidle!
Bu da caddelerden derviş devşiregelmeme mâni değildir
Yolları ay bastı mı lambalara koşuyorum ya, bundan
Bunun için
Genç Kalemler Etkinliği " İlk 10 "
6 - Derin Çizikler
"Sen gitmem gerektiğini söylüyorsun. Kuytu köşede saklı,görmekten mütemadiyen kaçtığın gerçekleri daha ne kadar geriye itebilirsin ki?İçindeki incinmiş çocuğun karanlık çökerken rıhtımlarına vuran dalgalara inat,sana ve senin ruhuna inat baş kaldırışları niye?Görüyorken görmemek,duyuyorken duymamak...Tezatsın!Fazlasıyla