Öyle bir an gelmişti ki.Sana 'nasılsın' demeye korkar olmuştum.Sürekli taktik,sürekli oyun,sürekli karşındakini tongaya düşürme hevesi.İlişki böyle yaşanmıyor,böyle bir şey değil.Devamlı olarak sana seni ne kadar sevdiğimi ispatlamak zorundaydım.O karmaşık kafanın içinde olan her şeyi bilmek zorunda değilim.Beynini okumak zorunda değilim.Bugün yine nasıl bir oyun oynayıp beni sınayacak diye diken üstünde oturmak zorunda değilim.Benden milyonlarca şey beklerken,senin hiçbir şey yapmamanı sineye çekmek zorunda hiç değilim.
Yukarıda yine kilitledim kendimi. bu kilitlemelerimi de annemden almışım zaten. Çocukken ne zaman evde kötü bir şeyler dönse kendini odasına kilitlerdi. Bazen günlerce odasından çıkmazdı... Ve şimdi ona benziyorum. İşin içinden çıkamadığım her zaman kendimi odaya kilitliyorum. Anneme benzemekten nefret ediyorum.
Sayfa 68Kitabı okudu