Firak - H. AKTUNÇ /Özlem niye böyle karanlık?
Şiir,
Dünyanın en eski türü,
Ruhun süreğen hastalıklarının ilacı,
Okuyamama dönemlerinin tedavisi,
Hem yar hem yara.
Hem sığınak hem maphus.
Ne zaman kendim dahil her şeyden uzaklaşsam -kitaplardan bile- kendimi şiir okurken buluyorum. Yorulan ruhuma iyi gelmediği an yok sanki.
Yine öyle bir zaman diliminde karşılaştım 
Firak ile... Hatta
Azınlık çoğunluğuz :)
Metropelleri trafik keşmekeşi hepimizi hayatından bezdiriyor ancak yine de özel taşılarımızdan vazgeçemiyoruz.
NEDEN Mİ KAYBEDİYORUZ?
Kaybediyoruz çünkü iyi niyetliyiz ve herkesi de öyle zannediyoruz. Biri yüzümüze güldüğünde hemen ona inanıyoruz.
Kaybediyoruz çünkü sevdiğimiz kadar sevileceğimizi düşünüyoruz ve karşımızdaki insanların sevgilerini hiç sorgulamıyoruz. Ne deseler hemen inanıyoruz...
Kaybediyoruz çünkü yarım satırlık insanlar için yarım asırlık hayaller kuruyoruz. Hayallerimiz yıkıldığında da altında kalıp eziliyoruz. Kaybediyoruz çünkü aklımızı dinlememiz gereken yerlerde kalbimizi dinliyoruz. Gitmemizi gerektiren onlarca sebep varken, yine kalmayı tercih ediyoruz.
Kaybediyoruz çünkü hiç kimseye yok diyemiyoruz. Herkesin yardımına koşuyoruz ama kendi dert ve problemlerimiz varken kimseden yardım isteyemiyoruz.
Kaybediyoruz çünkü mutlu etmeyi mutlu olmaktan daha çok seviyoruz, Sevdiğimiz insanları mutlu etmeye çalışmaktan,
kendi mutluluğumuzu hiç düşünemiyoruz.
Kaybediyoruz çünkü sevgimizin ayarı yok. Sevdiğimiz insanlara o kadar çok değer veriyoruz ki kendilerini vazgeçilmez zannedip bize ona göre davranmaya başlıyorlar,
“Kaybediyoruz çünkü iyi olmaktan vazgeçemiyoruz.”
Metropollerin trafik keşmekeşi hepimizi hayatından bezdiriyor ancak yine de özel taşıtlarımızdan vazgeçemiyoruz. Sözgelimi, uzun zamandır bir yürüyüş yapmadığımı, düşünce ve hayalin eşliğinde uzun saatler yürümediğimi fark ediyorum. Ufak gezinmeler insana ‘yürümenin erdemleri’ni vermiyor ve arabamızın içinde geçirdiğimiz saatler, bizi gerçek dünyadan yalıtıyor.
sevgili g.
seninle dalga gecmek icin acilan grupta tanismistik. benimle pek konustugun soylenmezdi ama ben o zamanlar seninle dalga gecerek cok eglenmistim. grup kapanmisti ama ben seninle konusmak istememe ragmen bir turlu ulasamamistim. sonra sen beni Spotifydan takip edip senide takip etmemi istedigini soylettirdiginde sasirmistim. grup kapanali cok olmustu ve beni hatirliyor olman beni sevindirmisti. yine de ulasamadim ben sana. yanlis anlasilir diye ulasmak istedigimi de soyleyemedim. sonra bir gun dayanamadim ve grubu acan kisiye tekrar grup acmasi konusunda ikna ettim. grup hemen ertesi aksami kapandi ama ben o gece sayende yine cok eglenmistim. grup wpden oldugu icin sana ulasabilirdim, bu sefer de sen beni yanlis anlarsin diye yazamadim. sonra sen yazdin. ve ben o gunu cok iyi hatirliyorum. hayatim boyunca hic bu kadar mutlu olmamistim. bana o gun iyi ki yazdin g. iyi ki benim yapamadigimi sen yaptin. 8 aydir gulduk eglendik ve hep beraberdik. ayriliklarimiz bile kisa sureliydi. simdi her ne kadar gulup eglensekte birbirimizi kiriyoruz da. kiskancliklarimizdan vazgecemiyoruz. bir gun ya sen agliyorsun ya ben ya da ikimizde beraber agliyoruz. her ne kadar canim yansa da su an bogazimdaki yumruyla beraber seni ozledigimi soyleyebilirim. yanlis bir cumle kurdum ve hep kuruyorum. simdi istedigim tek bir sey var o da gelmen. nolur geri don g. ben seninle olan her seyi ama her seyi seviyorum.
Gereksiz nezaket ve yersiz kibarlık her daim başımıza iş açsa da yine de bu hastalıktan bir türlü vazgeçemiyoruz.
İSTANBUL ve TRAFİK
Metropollerin trafik keşmekeşi hepimizi hayatından bezdiriyor ancak yine de özel taşıtlarımızdan vazgeçemiyoruz.
+Denk değil ama istesek denge olabilirdik Mert, kimse yanaşmadı. Çabalayıp duruyoruz tüm farklılıklarımızla üst üste, alt alta, yan yana durabiliriz diye. Güzel oluruz diyoruz, rengarenk oluruz inanmıyorlar bize. Puzzle gibi düşünsene Mert, kenarlarımız kıvrımlarımız bir diğerinin kenarıyla kıvrımıyla dengeli durmaz mıydı? Onlar inatla yontmak, kendi şekillerini aldırmak istiyorlar bize. Ellerinde çakı yakalamak için peşimizdeler hep, biz kaçıyoruz bir yandan, bir yandan kaçarken yine de başkalarına “yapmayın törpületmeyin kendinizi böyle daha güzelsiniz.”diye bağırıp duruyoruz. Bizden herkes vazgeçiyor ama biz kimseden vazgeçemiyoruz gibi, bilmiyorum Mert. Adımdan gayrısını bilmiyorum…
Ölüm
...çarpıcı ölüm gerçeği var. Bütün dünya ölüme doğru sürükleniyor; her şey ölüyor.
Tüm ilerlemelerimiz, kendimizi beğenmişliğimiz, reformlarımız, lüksümüz, refahımız, bilgimiz aynı âkıbete uğrayacak; ölüm..Bu kesin. Şehirler kurulur ve dağılır, imparatorluklar yükselir ve düşer, gezegenler parçalara ayrılıp dağılır ve toza dönüşür, başka gezegenlerin atmosferine karışır. Ezelden beri bu hep böyle oluyor. Ölüm her şeyin sonudur. Ölüm hayatın, güzelliğin, refahın, gücün ve erdemin de sonudur. Ermişler de ölüyor günahkârlar da, krallar da ölüyor dilenciler de. Hepsi ölecekler, ama yine de herkes hayata sıkı sıkı tutunuyor. Nedenini bilmiyoruz, ama hayata tutunuyoruz; bundan vazgeçemiyoruz. İşte Maya budur...
Sayfa 55 - KarakargaKitabı okudu
@Haciyevaa_Arzu
Enn yakın arkadaşınla milletin dalgasını geçmek.. başımıza ne geldiyse bunun yüzünden geldi ama yine de vazgeçemiyoruz..
Metropollerin trafik keşmekeşi hepimizi hayatından bezdiriyor ancak yine de özel taşıtlarımızdan vazgeçemiyoruz.