Güzel…(!)
Gel zaman git zaman, komşu ormanlardan birinde ayaklanma olmuş. Bu haberi güvercinler kanatlarında getirmişler. O zaman hayvanlar, aslanın haksızlığını anlamışlar, kafalarına dank etmiş. İlkin bülbüller seslerini yükseltmişler:
- Bir kart aslana, ne diye "aslan payı" veriyoruz? Hak, adalet, hürriyet, müsavat!.. diye şakımaya, çilemeye
ey bülbül-ü şeydâ, yine efgâna mı geldin?
azm-i gül edip zâr ile giryâna mı geldin?
pervâne gibi ateşe dâim cân atarsın,
yoksa bu aşk oduna sen yana mı geldin...
Sabreyle gönül derdüne dermân ire umma ..
Cân atma oda bî-hûde cânân ire umma ..
Gözün sadefinden nice dürdâne dökersin ..
Şol dişi güher dudağı mercân ire umma ..
Gül vaslı dilersen ko bu feryâdı bülbül ..
Gül gonca gibi ağzı gülistân ire umma ..
"Reng ü bûdur güle ziynet güzele hüsn ü bahâ Gül denir her güle ammâ gül-i ra’nâ denmez"
Pertev Paşa
Gül sonu gelmez bir lügattir şiirimizde. Neredeyse her şair güle dokunmuş, dikenine sabır göstermiştir. Bilhassa bülbül, gülün her anının şahididir.
Farsçada gül kelimesi bütün çiçekleri ifade eder. Bizdeki gül ise gül-i sorh, yani
hümâmi
Görmeyelden yüzünü ben ki nigârım, sensedim
Âh u zâr ile geçer bu rûzgârım, sensedim
Gül cemalin gülşenin gül gibi arz et bana ki
Bülbül-i şûrîde-vâr, ey gül-izârım, sensedim
Gönlümün şehrini kim virân ediptir zulm ile?
Gel yine ma’mur kıl, ey şehriyârım, sensedim
Sohbetinden vaslının, ayrı düşelden ney gibi;
Göklere irgirmişem feryâd ü zârım “sensedim”
Firkatin yolunda ben toprak, anınçün olmuşam;
K’ilede senden yana yeller, gubârım; sensedim
Gel berü cânım gibi, iki cihânda sevgili
Senden özge yohdurur âlemde vârım, sensedim
Ben Hümâmî, düşmüşem derdine nitekim Süheyl
Kandasın dermân, yetiş ey Nevbahar’ım, sensedim!
SENSEDİM
Görmeyelden yüzünü ben ki nigârım, sensedim…
Âh u zâr ile geçer bu rûzgârım, sensedim…
Gül cemalin gülşenin gül gibi arz et bana ki
Bülbül-i şûrîde-vâr, ey gül-izârım, sensedim…
Gönlümün şehrini kim virân ediptir zulm ile?
Gel yine ma’mur kıl, ey şehriyârım, sensedim…
Sohbetinden vaslının, ayrı düşelden ney gibi;
Göklere irgirmişem feryâd ü zârım “sensedim…”
Firkatin yolunda ben toprak, anınçün olmuşam;
K’ilede senden yana yeller, gubârım; sensedim…
Gel berü cânım gibi, iki cihânda sevgili
Senden özge yohdurur âlemde vârım, sensedim…
Ben Hümâmî, düşmüşem derdine nitekim Süheyl
Kandasın dermân, yetiş ey Nevbahar’ım, sensedim!
En Sevgilinin dünyaya teşrifinin sene-i devriyesi
salât ve selâm alemleri karanlıktan kurtaran En Sevgiliye, aline ve ashabına olsun.Mahser gününde Efendimiz in Hamd Sancagi altinda toplanmayı Rabb'im cümlemize nasip etsin
Amiiiiin
O GELİYOR
İçim içime sığmıyor....
Açıp penceremi bir şeyda bülbül gibi
Haykırasım geliyor...
Ey yağan