Zamansız ölümün sevenlerini üzmesi üzerine :
"En Son Ölüm Gelir, Yine de Erken Deriz.." - Hz Mevlana
Herkes anlayacak ki,
arı sabrı olmadan bal yapılamaz.
Ve yine herkes anlayacak ki,
derdi bal olanın, sabrı dağ olacak...
Mevlana hz (ks)
Bugün gerçekten elektrik yüzünden mi planlarımı uygulayama
dığımı düşünmüştüm? Evet, yine her zamanki gibi, "ikincil sebepler
avamın bunlarla uğraşması içindir. Niçin bunları unutuyorsun?" Bu
nu unutmaz oluncaya kadar "uğraştırılacağımı" hissediyorum ... Hz.
Mevlana şöyle der: ikincil sebepler Hakk'ın kalemi gibidir. Yazar ve yazılan Hak'tır. O istemedikçe kalem hareket etmez. Şimdi sen kaleme nazar edip, "bu kaleme bir el lazımdır" demezsin. Sen kalemi görüp onu düşünürsün, ama onu oynatan eli düşünmezsin (FmF, MEB, s.343).
Mehmet bana, "dipte uyuyan balık" gibi geldi. Onu uyandırmam
mümkün olmasa bile, çocuklarımı alıp gitmeden önce en azından onun daha rahat uyumasını sağlamalıydım. Onun için gerçekten da
ha fazlasını yapamaz mıydım? Ben, Hz. Mevlana'nm tarif erttiği "boğulmuş insan" olmaktan ne kadar uzağım! Kendimi denize teslim
edeceğime, inat ve aceleyle su yüzüne çıkıyor, üstelik cüzdanımı al
mayı da unutmuyorum! Bu benim madde dünyasına düşkünlüğümü
sembolize ediyor olmalı. Yol çok uzun! Kendini planlanndan nasıl kurtaracağını planla (OS, s.78), der Hz.
Mevlana. Nasıl? Ancak "kalbimin yolunu" izlersem! Bunun ne anla
ma geldiğini anlamıyorum. Ne olduğunu bile bilmediğim bir şeyin
nasıl üstesinden gelirim? Yine cesareti kırılmış olarak zikirlerime
dönüyorum.
Hasan Ali Yücel'in Tasavvufi Dünyası ve MevleviliğiAhmed Güner Sayar · Ötüken Neşriyat Yayınevi · 201711 okunma
Defalarca eleklerden geçeceksin...
Buğdayın ekmeğe dönüşüp insanlara faydalı oluncaya kadar geçirdiği aşamaların her biri ne kadar çarpıcıdır. Toprağa gömülür, toprakla mücadele ede ede filizlenir, sonra biçilir, sonra har- manda dövülür, sonra samandan ayrılır, sonra değirmende yine dövülür, sonra teknelerde yoğrulur, sonra fırınlarda ateşe atılır, sonra dişlerde paramparça edilir, ardından mide asitleri tarafın- dan daha da parçalanır. İşte buğday bütün bu çilelerin sonra- sında insan gibi mükerrem bir varlığın var oluşunun devamına vesile olacak faydalı bir hale gelir. Bu süreçler buğdaya verilmiş bir ceza değil, onun gerçek değerini ortaya çıkarmak ve özel bir göreve hazırlamak için ona yapılmış iyilik ve ihsanlardır.
Hz. Mevlana'nın bu konuda manidar sözlerinden biri şudur: "Bahçıvan ağaçları budamasa dallar gelişir mi? Terzi kumaşı parça parça etmese elbise çıkar mı?" (Mesnevi, Cilt 1). Nietzsche der ki: "Öldürmeyen acı, beni güçlendirir."
Sayfa 81Kitabı okudu
