Tam diyorum ki, tamam yokluğuna alıştım, iyiyim. Sonra karşıma bir şey çıkıyor, seni anımsatan herhangi bir şey. Ben yine yerle yeksan.
Kadere İman
Ben tesadüflere inanmiyorum. Ben tevafuklara, kaderin varligina, var olan herseyde bir hayrin olduguna inaniyorum.
Bazi kitaplar sürünür, bi türlü bitmez, bazisi bi nefeste okunur. Bazilari hemen okunup kenara konmaz da sindire sindire, baya zaman alarak bitirilir. Bazi kitaplar ise rafda önce uzun süre bekler. Ve böyle olmasinda da bir hayir vardir bana göre.
Misal rafta bekleyin bir kitabin belki okunma zamani gelmemistir henüz...
Uzun süre bi yazari merak ediyordum, "mutlaka okumaliyim" diyordum kendime. Bi gün kütüphanede, hic aramazken, bir kitabi cikiyor karsima. Aliyorum. Ve uzun süre evde rafimda öylece duruyor.
Bi gün aliyorum kitabi elime: Cemil Meric'in "Ülke"sini.
Yaklasik iki haftadir arasira icinden okuyorum. Evet, degindi konular günümüze kadar dogru düzgün hic gündemden düsmemis konular. Ama bu günlerde (yine) daha bi anlam kazaniyor benim gözümde. Ilac gibi, ufuk acan, bir cok görüsümü onaylayan ve zenginlestiren.
Iyi ki...
(Q klavyeden yazdigim icin, türkce alfabesini kullanamadim. Iyi geceler.)
Alışmak
Tam diyorum ki, yokluğuna alıştım, iyiyim. Sonra karsıma birşey çıkıyor, seni anımsatan herhangi birşey. Ben yine yerle bir oluyorum.