Bazen gerçekten kendini bir kuş gibi hissedersin. Hep gökyüzünde sevinçten uçtuğunu ve bunun hiç bitmeyeceğini zannedersin ama şunu unutmuşsundur ki kuşlar da kafalarını cama çarpa çarpa kırarlar. Sanırım bende bir kuşum( hem de çalıkuşu )çok mutlu olduğum anda nedense karşıma bir cam çıkıyor kafamı çarpıyorum ama akıllanmıyorum yine de yükseklerde uçmaya devam ediyorum. Ya bir gün boynumu kıracam ya da artık yükseklerde uçmamayı öğrenicem.
Ağır özlem içerir...
"Sonra tek kare fotoğrafın çıkıyor karşıma 'ahh' diyorum, yine bana bakar gibi bakmış.."
Düşüncelerime gömüldüğüm bu yüce anda, suçum dehşetle karşıma çıkıyor; fakat daha fazla pişmanlık duymak isterdim. Mahkûmiyetimden önce daha fazla vicdan azabı çekiyordum; ama o zamandan beri ölümden başka düşünceye zihnimde yer yok gibi görünüyor. Yine de daha çok pişmanlık duymak isterdim.
