Sen dalında güzel bir papatyaydın.
Ben bırak seni koparmayı,koklamaya bile kıyamadım...
Sayfa 106
Çiçeği dalında severim.
Sen dalında güzel bir papatyaydın.
Ben bırak seni koparmayı,
Koklamaya bile kıyamadım…
Sayfa 106Kitabı okudu
Oğuz’un her kitabında yaptığım gibi yine bu pasajı kırpmaya kıyamadım
Oyunlarımıza kim karışabilir? Herkesi istediğimiz gibi yargılayabiliriz. Bütün yaşantıları, düşünceleri, her şeyi dilediğimiz gibi yorumlayabiliriz. Acaba gerçekten öyle mi? Oyunlarda bile hür olmak mümkün mü? Trajik çelişkiler her yanı sarmış mıdır? İşte sayın seyirciler, bu ve bunun gibi evrensel sorunların karşılığını bulmak için oyunumuza buyrun. Hiçbir şey elde edemezsiniz bizden. Aslında ekmek kavgası için yazıyoruz oyunlarımızı. Bir gün daha kafamızı besleyebilmek için, yarını ve sizleri düşünmeden insafsızca yalan söylüyoruz, her şeyi tahrif ediyoruz, bilinci küçümsüyoruz, tarihi gülünç duruma düşürüyoruz, sanatı ayaklarımızın altında eziyoruz, ölüsünün üzerinde tepiniyoruz. Bize ne verdiniz ki ne bekliyorsunuz? Karanlık, çarpık, taşlı yolların kirli meyhanelerinde iyi yarınları tasavvur etmekten aciz, hamur-ekmek ve biberli fasulyeye yatıyoruz. İşte size gecekondu felsefesi.
Sayfa 72 - İletişim Yayınları
Zaten unutma şansın yok. Sadece unutmuş gibi yap ve onu affet.
"Hayat kısa ve çatır çatır kalp kırıyorsunuz."
Belki başka insanlarda, belki başka duygularda, belki de başka aşklarda ama mutlaka bir yerlerde papatya kalpli insanlar vardı. Ve hiç şüphesiz en güzel seven mutlaka ama mutlaka papatya kalpli insanlardı.
"Hayat kısa, kuşlar uçuyorken sev beni."
"Sevmek sanatsa, sen kalbimin en güzel eserisin."
"Belki bugün değil ama bir gün, mutlaka bizim de papatyalarımız açacak."
"Sen dalında güzel bir papatyaydın. Ben bırak seni koparmayı, koklamaya bile kıyamadım."
"Hayat kısa, sevdiklerinizi düşürmeyin acıya."
Hayvanları sevin, onlar can acıtmıyor.
Ölüm var; sarılmaktan, sevmekten ve affetmekten vazgeçmeyin.
Sen dalında bir papatyaydın. Ben bırak seni koparmayı, koklamaya bile kıyamadım...
Sen dalında güzel bir papatyaydın.
Ben bırak seni koparmayı, koklamaya bile kıyamadım
Sayfa 106