Bu sabah düşümde seni gördüm yine. Yan yana oturuyoruz. Sen itiyorsun beni ama kızmadan, gülerek. Üzülüyorum; ittiğin için değil, SENİ itmeye zorlayan davranışıma üzülüyorum. sızlamayan, yakınmayan bir kadına davranır gibi davranıyorum sana; sessizliğin ardındaki sesi - hemde bana seslenen sesi - duymadığıma üzülüyorum. Duyamadım mı dersin? Duymuşta olsam, karşılık veremedim ya!