Uzun zaman önce yazdığım bir kaç satırdı aşagıda okuyacaklarınız… Rasim Özdenören’in KUYU adlı kitabını okumuştum ve bu cümleleri yazmak gelmişti içimden. Bu seferde yine okuyunca yeniden paylaşmak geldi içimden 🫠
“Hepimizin bir kuyusu var eminim. Eğilip içine doğru bağırıp sesimizin yankilanmasini dinlediğimiz, bazen
içine istemeyerek sevdiğimiz ya da sevmediğimiz
insanlari gömdüğümüz ya da çaresizce bakışları
görüp kurtarmaya çalıstığımız...Kimilerinin kuyuları
korkutur insanı dipsiz bucaksızdır. Kimisi de umutla bakar bi ses bi ışık duyup görebilir miyim diye.
Kuyudan gelen her sesi Yusuf’tan sanar... Yaklaşsın o ses, çıksın o kuyudan tüm dünyaya yayılsın ister.
Kendisine umut olduğu gibi başkasına da umut olsun diye... Ama beklemek, sabretmek, ışık tutmak gerekir kuyuya...Bazen de bağıra bağıra ümit dolu şarkılar söylemek.Tam da şu an elimde fenerim kuyuma ışık
tuttum bekliyorum, sabırla, metanetle... O ses o
Yusuf’tan gelsin diye...
Doksanların sonuna doğru Eskişehir'de öğrenciydim. Okulu bırakmak üzereydim, ailemi bırakmıştım, solculuk beni bırakmıştı. Sik gibi kalmıştım tek kelimeyle. Beş kuruş param olmadan günler geçiriyordum. Hala şaşarım, ne yiyip ne içiyordum o zamanlar diye? Tek bir örnek vereyim, sefaletin boyutunu anlayın. Bir gece yarısı soğuktan donmasın diye
23 Şubat (Doğumun 29.Sayfası)
Bugün 22 Şubat Akşamı evet..Evet,Evet..
Yarın yine Aynı sabaha uyanmak değil belki ama Seninle Aynı sabaha uyanmak diyelim.
Ne güzel bir his..
Biliyorum Nesi güzel diyeceksin,
Yani,Tıpkı Güneş'e bakamamak ama Güneş'in verdiği sıcaklığıyla dışarıyı izlemek gibi.İnsanların kalabalıklığına değil de,Güneşin ne güzel ısıtışına ve senin gözlerinle güneşin denk gelip sırıtışına misali Guzel bir his.
Saçların ne güzel,Hele sarılışın.
Gelen koku..
Yani Yağmurun toprakla buluşunca gelen koku hissi..
Biliyorum,Benzete benzete Toprak kokusunamı benzettin diyeceksin.
Dünya'da ne güzel kokular varken,Ama hiçbirisi inan,O kokuya gömülmüyor maalesef.
Ya gözlerin ? Kirpiklerinde salıncak kursam da Düşsem gülüşlerinin Kıyısına,Hani diyor ya kemal sunal,Sen gülünce Şuranda bi çukur oluşuyor ya Beni ölünce oraya gömsünler.
Hah işte,O Noktadayım.
Aslında çok şey yazmak geldi içimden,Ama Türkçe Alfabe bu kadar yetiyor seni anlatmaya,Yani 29 harften seni çıkarsam Anlamsızlaşıyor,O Alfabeler.
Yani kısacası sevgilim,Sen doğduğunda 4 yaşındaymışım,Şimdi 32sindeyim hayatın ve sendeyim,Senli yıllardayım.
Ve Allah bizi,Bizli yıllardan ayırmasın.
İyi ki Doğdun,İyi ki varsın.
Yirmi dilde seviyorum seni, seksen bir ilde.
Seksen bin çeşit bitkinin, seksen bininde..
06.02.2023 04.17
O geceyi anlatmaya çalışmak ne kadar doğru bilmiyorum, ya da ne kadar kendimi ifade ederim onu da bilmiyorum. Bazı acılara sözler anlam yüklemiyor, tesirsiz kalıyor. 2022'de Haziran ayında öğleleyin yatak alttan üstte doğru sıçradı tabi bu durum bana normal gelmedi. Herkesin dilinde bi maraş depremi vardı zaten, hep ne zaman olacak
LÜTFEN BENDEN ÖTE DURMAYINIZ
Yağmur yağacağınaverdi,
Yine İstanbul'un geceye küs bir gününde.
Kim kimin kalbini kırdı bilmem ama,
Bu kasvetli hava bedenime kısa.
Hani o barış elçileri vardı,
Onlarında kanadı kırık artık.
Ben yine güleceğime verdim her şeyimi,
İstanbul'da yine o meşhur kaoslar başladığında,
Aşka da geç kaldım.
Nasibi yanlışlıkla çöpe attım,
Deliye
Uzun yazmak mı? Ne kadar uzun yazabilir ki insan? Uzunluğun ölçüsü nedir yazıda? Çok kelime, çok cümle, çok laf? Ya uzun okumak? Mesela eski kelimelerle örülü bir metini anlamaya çalışırken, Osmanlıca bir lügatin sayfaları arasında mumdan bir gemiyle ateşten bir denizde seyretmek... Yüklemsiz bırakılmış cümleleri okuyucunun sırtına yüklemek.
Merhaba Sevgilim,
Sana yazmak bir şifa oldu bana. Derdin dermanı da şifası da kendisidir. Galiba tam şu anda, rüzgâr penceremi zorlarken ve ben doğacak günden daha şimdiden sıkılmışken, nerden geldiği bilinmez bir ağrının orta yerinde kıvranmaktayım. Ruhsal ağrılarım bitmemişken bu fiziksel ağrı nereden çıktı da kendi canımın bir kıymeti olduğunu
Affet
Günaydın bi' tanem, sorularımı artık sana yöneltmek istemiyorum aslında, cevapların beni korkutuyor. O cümlelerin beni hep güvende hissettirirdi şimdi ise her şeyden çok korkutuyor. Yine de yazmak istedim bi' taneme. Sana göndermeyi hiç istemesem bile içimden böyle geldi, ama bu isteksizliğim seninle konuşmak istemediğimden değil. Seni