Tasvirler konusunda oldukça zengin romanlar yazan Verdon'ın bu romanında yine emekli emniyet mensubumuz Gurney iş başındaydı. Hasbelkader kendisini içinde bulduğu on yıl önce işlenmiş cinayetler zincirinin çözümsüz kalmışlığı, kendi ruhunda yaşadığı çalkantının çözümüne bir vesile oluşturur.bir önceki romanını okuyanlar bilir; olayların sonunda Gurney ölümün oldukça kıyısından dönmüştür. iyileşme süreci fizyolojik açıdan olduğundan çok ruhsal anlamda güç olmuştur.isteksizce içine çekildiği olaylar Gurney'i Gurney yapan algılama ve çözümleme yeteneğini yeniden ortaya koymasını gerektirir.
önceki romanı olan "gözlerini sımsıkı kapat" bir polisiye romanda isteyebileceğiniz pek çok unsuru yakalayabileceğiniz bir romandı bence. heyecan, muamma, failin psikopatlık düzeyi...vs.Bu romanda pek çok anda "hadi ama gör artık şu ayrıntıyı" dediğim anlar yaşadım.ilk anda tanımlanan kişiliklerden huylandığım kişinin katil olma ihtimalini göz ardı etmek için bayağı bir uğraşmam gerekti. Hele son kısmında yok artık bu kadar da abartılı olamaz dedirtti.
Bu roman bence yazarın emeklilik buhranı yaşadığı bir evreye denk gelmiş. Romanın geneline hakim olan hava Gurney'in hayatını, ilişkilerini, kendisinin duruşunu sorgulaması şeklindeydi.Edebi anlamda bence çok keyifliydi.Özellikle gurney'in eşiyle ilişkisini ve eşinin kişiliğini irdelediği anlar beni çok etkiledi.ama tabi ki bu romanı elime alma nedenim şöyle çatır çatır bir polisiye roman okumaktı.bu beklentimin kısmen hüsranla sonlandığını belirtmek isterim.
Kitap IV. Abraham Altobelli'nin üç nesil süren karanlığın ardından güneşin yeniden kendini göstermesiyle büyük, büyük, büyük atası I. Abraham Altobelli'nin vasiyeti gereği ondan miras kalan kutuyu açmasıyla başlıyor. Zaten elimizde tutuğumuz kitapta bu kutunun içinden çıkan ve I. Abraham'ın yazdığı kitap. “Kitabın Bölümleri” yerine “Çarkın Parçaları” yazılması beklenen ama yine de hoş bir detay olmuş. Kitabın başında ailesini kaybeden Alanya'lı Atila ile Şili'li Alanya'nın (isim gerçek bir Şili ismi, kitapta benzerliğin nedeni de kurgulanmış) gerçeküstü bir şekilde bir araya gelmeleri ile kadim bir kumpasın içine giriyorlar. Zaman ve mekan kavramının yerle bir edildiği bir düzeneği ele geçiren Aryanlar dünyayı ele geçirmenin (hayatta da bunun kadar saçma başka bir şey olmaz. O güç bende olsa ilk işim Rio Karnavalını en önde seyretmek olur. Acaba çok mu küçük düşünüyorum) ve kendilerinden olmayanları yok etmenin peşinde. Ancak son parça eksik ve kehanete göre bunu yapabilecek tek kişi de Alanya.
Güney Koreli yazar Yi Mun-Yol'un tarihsel bir kurgu içerisinde bir şairin hayatını anlattığı eseri Şair, hem yazarın kendi yaşamından, hem de 19. yüzyılda yaşamış ünlü şair Kim Pyong-yon ya da bilinen adıyla Kim Sakkat'ın yaşamından yoğun izler taşımakta. Kitapta, üst sınıf bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Byungyoen'un, dedesinin
Yine, yeni, yeniden.
Yıllar sonra yeniden okumaya başladım.en son 4 sene önce falan okumuştum.o zamanlar her kitabı elimden bırakmadan 1 2 günde bitirmiştim.geçenlerde bır kitapevinde rastladım.kader de kalmıştım aldım.neden o zamanlar bu kadar beğendiğimi hatırladım bu kadar surukleyici ve sağlam bır kurgu olamaz.yazarları eli öpülesi insanlar bence nasil düşünüp bu kadar ayrıntı kullanabiliyorlar şaşılacak sey.yine cok cok güzeldi sonu da cok etkileyiciydi.fantastik kitap seviyorsanız hemen başlayın.
Bugün cumartesi, okumakta olduğum, Duvar (Jean-Paul Satre)'ı elime almadım.
Kütüphanemin Raflarına bakarken gözüme ilişti Ve Çeliğe Su Verildi.
İlk sayfasını Açtım, tarih 1968 'i gösteriyor hemen bir parmak hesabı ile bu kitabı rahmetli dayımın kütüphanesinden benimkine nakledişimin üzerinden 47 yılın devrilmiş olduğunu hesaplayı verdim.
Sayfalar arasında dolaştım bir vakit, Hemen anımsadım Pavel'i ve okuyuşumu. Ancak yeniden okuma ihtiyacı hissettim. bu güzel kitabı.
Ne güzeldi o günler. Okuyabilmek için tam iki gün okulu hastalık bahanesi ile ekişimi, yatakda okuyuşumu dürtükledi zihnim. Tebessümü konduruverdim yüzüme.
Hanım Sordu: "hayırdır"
"Hiç" dedim. saklarken arkama kitabı
Acaba şimdi onu okurken neyi bahane edeçektim ki.
Hatıralarım çok eski dsünlere götürdü Ostravski nin bu kitabı beni.
Paylaşayım istedim okuyunca belki yine paylaşırım bir kaç satırı sizlerle.
Şimdi bakalım "ben" benim geçmişte beğendiklerimi yine beğeneçekmiyim acep?
İyi bir hafa sonu diliyorum. Güzel okumalar içersinde...
