Hasret, kahır ve acı.
... ömrünün sonbaharının üç esaslı halkası.
Öyle kısacık anlar vardır ki bütün bir hayatı altüst edebilir.
Unutma, herkes yuvasında mutludur.
Sayfa 46 - SelKitabı okuyor
Hayat, her zamanki gibi kimseye aldırmadan akıp gidiyor.
Sayfa 25 - SelKitabı okuyor
“Bu Leyla ve Mecnun, bu rengini altında alan iki yıldız hiç yaklaşamazlar mı birbirine, hiç kavuşmazlar mı?”
Sayfa 24 - SelKitabı okuyor
Kitap; Rakipsiz sevgili, dilsiz dost, bilginin yoldaşı.
Memduh Selim...
Memduh Selim Bey ölümün, kendisini kütüphanede bulmasını istiyor. Azrail'in kitapların arasında çıkıp gelmesini.
Sayfa 271Kitabı okudu
"O, yalnızlığı hiç sevmeyen adam, hâlâ yalnız yaşıyor. O, çoluk çocuğu çok özleyen, çok seven adam, hâlâ evinde kitaplarıyla bir başına..."
Sayfa 256Kitabı okudu
Aşk ağır bir taş ya da ölü bir beden midir ki,sürekli olduğu yerde kalsın?
Aşkın yaşayan bir şey olduğunu bilmiyor muydu?
Ona sahip çıkılmazsa,korunmazsa sevilmezse ,öleceğini bilmiyor muydu?
Bir çiçek;
Susuz, topraksız ve güneşsiz yaşayabilir mi?
Mehmed Uzun
Yitik Bir Aşkın Gölgesinde
"Vicdan, sıcak ve yumuşak bir sözcük. Altın değerinde, ağır bir sözcük. Herkesin, kayıtsız şartsız herkesin saygı duyduğu, üzerinde hemfikir olduğu bir sözcük. Ancak nerede o? Tank, top, para ve petrol sesinin her yeri istila ettiği bir dünyada, aynı dünyanın yaşanan musibetleri seyre çıktığı bir zamanda, yaşamın bu kadar ağırlaştığı bir dönemde, vicdanın sesi nerede? İkiyüzlülüğün, sahtekarlığın değer addedildiği kardeşlik, dayanışma ve insanlığın ıssız, harap mezarlıklarda yasa oturduğu bir dünyada, bu sihirli sözcük ne anlama geliyor?
Vicdan, güzel bir öykü, ancak unutulmuş eski bir kitabın sararmış sayfalarına yazılmış... Vicdan, hüzünlü ve yumuşak bir sonat, yaşlı, yalnız, bir müzisyenin örümcek ağlarıyla örtülmüş piyanosundan çıkar. Vicdan, uzak bir geçmişten sisli bir anı, çılgın bir ressamın elinde kırılmış bir fırça..."
Aptallığım yüzünden yalnızca aşkın gölgesine ulaşabildik. Yalnızca gölgesine, kendisine değil.
Kimse, hiç kimse yüreğinden yükselen yakarışları duymuyor.
Yirminci yüzyıl yaşamının baştan sona tuzaklarla dolu olduğunu biliyor. Belki de hayatın kendisi artık tuzak?
"Hayat ... Hayat her şeye rağmen yine güzelsin. "
Öldüm, vücudum pörsüdü, yüreğim kurudu, beynim, duygularım paramparça oldu. Artık sana yar olamam ...