O gitmiş olanların ayak izlerini takip ediyorum, yitik bir haldeyim.
Dünyanın bakir olduğu zamanları bilir misin?
Ey sevgili,
Anlatayım mı sana,
Kanayan yaralarımız yoktu bizim,
Her hayat,
Kendi yüzünün bize yansıması kadar berrak dururdu,
Alfabe icat edilmemişti henüz,
Gözlerin dili vardı o vakitlerde,
Güzel bakmanın dili,bedenin dili,
Esaret diye anlatılan her şey bir hiçti,
Bir tek seven sevdiğine esir
İnsan bir kere aşık olmaya görsün. Her şeyi sevdiğine yormaya başlıyor.
İzlediğim filmlerdeki kadınlar, okuduğum şiirlerdeki kadınlar hep sen.
İstanbul'u da sana yoruyorum, sonbaharı da...
Bu sonbahar hayatımın en güzel sonbaharı.
Fakat ne garip!
Sen hayatımda azaldıkça, sonbahar uzuyor.
Sonbaharı sana yormak, belki de bu yüzden dünyanın en yorucu işi gibi geliyor.
Zor sahiden...
Zor.
Sonbaharda gitmekten söz ediyorum.
Ben yitik bir zamanı arıyorum.
Ben yitik bir zamanı arıyorum.
Ben yitik bir zamanı arıyorum.
Ben seni arıyorum.
Sayfa 68Kitabı okudu
“Biz kadınlar güçlüyüz. En kötüsünü yaşayıp yine de hayatımıza devam edebiliyoruz. Böyle bir gücü nasıl harekete geçireceğini öğrenince her şeyin üstesinden geleceğini anlıyorsun.”
Sayfa 209
Biz kadınlar güçlüyüz. En kötüsünü yaşayıp yine de hayatımıza devam edebiliyoruz.
"Gitmiş olanların ayak izlerini takip ediyorum. Yitik bir haldeyim."
Biz kadınlar savaşın gölgesindeydik. Geçit törenimiz ya da bize verilecek bir madalya yoktu. Çoğu savaş dönemi kurgusunda kadınlar unutulur ama aslında onların savaştaki katkısı etkileyicidir ve kesinlikle savaş sonrasında da ilk olarak konuşulmayı hak ediyorlar.
O gitmiş olanların
Ayak izlerini takip ediyorum.
Yitik bir haldeyim.