Mis gibi tarçın kokulu salep mevsimindeyiz artık.
Hafif yağmurlu hava, sakin ve telaşsız. Ben de tıpkı öyleyim şimdilerde sakin ve telaşsız. Yıllardır film izlememiştim, çok sevmiyorum saatlerce oturup bir şeyler izlemeyi. Ama izlersem diye hep aklımdaydı bu film. Mandalina bahçesi, savaşın ardında bıraktıkları, savaşın insanlara neleri unutturduğu, savaşın o gerçekçi hüznü ancak böyle sakin ve samimi anlatılabilirdi. Masanın üzerinde duran mandalinalar bana birkaç gün Margusun heba olan mandalina bahçesini hatırlatacak galiba. Bazı hayatlar, bazı hikayeler, bazı insanlar gibi. Öylece kalan belki de tüm güzelliğiyle öylece yitip giden her şey gibi.