"Yitirdiklerim de oldu
Kazandıklarımın yanında."
Yitirdiklerim de oldu
Kazandıklarımın yanında.
Bir ben kaldım şimdi
Tek yakın bana.
Ama ben eskiden de
Hep böyle
Yalnız çıkardım yola
“Şuradaki dorukları görüyor musunuz?” diye sürdürdü. “Benim ilk aşkım o tepelerde öldü.” “Sonradan karşınıza bir başka erkek çıktı ama.” “Evet, doğru. Yine de mutlu olabildim. Tuhaf, insan yazgısı: Tanıdığım insanlar arasında neredeyse hiç kimse yaşamının ilk aşkıyla evlenmedi. Sonradan evlenenlerin her biri bana, önemli bir şeyi yitirdiklerini, yaşamamış olduklarını söylediler her zaman.”
Sayfa 104Kitabı okudu
Yol Şarkısı
Yitirdiklerim de oldu
Kazandıklarımın yanında.
Unutmak Yok
Bunca zamandır nerede olduğumu soracak olursan
"Oldu bir şeyler" demeliyim
oturmalıyım bir taşa
kararan dünyada,
kendini yemiş bitirmiş bir nehirde.
Korumasını bilmiyorum yitirdiklerini kuşların
Geride bıraktığım denizi
ya da çığlığını kızkardeşimin.
Nedir bu toprağın zenginliği?
Gün neden günle kapanıyor?
Neden karanlık gece
“Çoktan öldüğünü sandığım eski duygularımı canlandırdınız. Sizi tanıdım tanıyalı artık beni terk ettiğini sandığım pişmanlık duygularıyla savaşıyorum. Seslerini çoktan yitirdiklerini sandığım sesler kulağıma fısıldıyor, beni yeniden yüceltmeye çabalıyorlar. Her şeye yeniden başlamak gibi, tembellikten ve yoksulluktan kurtulmak, bırakıp gittiğim savaş alanına geri dönmek gibilerinden düşünceler kafamın içinde dolanır oldu. Bunların hepsi düş... Sadece düş. Yine de bu düşleri meydana getiren sizsiniz, bunu bilin istedim...”
