Yaşımız ilerledikçe sevdiklerimizi, arkadaşlarımızı, yakınlarımızı ölüm aramızdan almaya başlar. Bu da içimizdeki eski yitim ve yalnızlık korkularını depreştirir.
Üstelik yaşımız'ı aldıkça, yaşamımızda ne kadar çok şey yapmış olursak olalım, birçoğumuz henüz istediğimizi başaramamışız, muradımıza erememişiz gibi üzüntülere kapılırız. Bu nedenle de kendimizi aşırı zorlayarak, "son bir hamle" ile her şeyi yapmak, daha fazla vakit yitirmeden her şeyi yapabilmek ve içimizden bu korkularımızı söküp atmak isteriz. Bu çağımızda, gençlikte yaptığımız şeyleri aynen yapmak istemek; çevreyle "gençlik yarışı"na çıkmak gerçekçi olamaz.
Çok beğendim. Okumadan önce yazarın hayatına bakmadım bunu utanarak söylüyorum ama okurken bu şiirlerden bile yazarın hayatı anlaşılıyor. Savaş sonrası Türk halkı neler çekmiş, çocukların öldüğü bu çağda insan aklını yitirmeden nasıl yaşayabiliyor? Kişisel ve toplumsal bütün sorunlar bizi ortak olarak şiirlerde topluyor. Ben çok severek okudum. Size de öneririm.