Unutmak kolaydır suçlamak kolaydır Aslolan beslenip bir gül fidanı gibi Yaşamın yapraklarıyla geçmişin toprağından Bir gün bile yitirmeden bulutlar içinde Güneşin yolunu Geleceğe güller sunmaktır Geleceğe güller sunmaktır...
Annemmm!!!! Candan Erçetin..
Küçük gece lambasının ışığı tavana yansıyordu. Uzun süre bu ışığa baktım. Bir şeyler bekler gibi. Daha doğrusu birini bekler gibi. Annemi bekler gibi... Bize veda ettiği günden bu yana, yüzünü görebilme umudunu taşıdım. Tavandaki ışığın yansımasında annemin o güzel, o müşfik yüzünü görebilme arzusunu yitirmeden bakıyordum. Geceler boyu uyumak için yatağıma uzandığımda tavana dikip duruyordum gözlerimi. Yoruluncaya kadar, gözlerim yaşarıncaya kadar. Kimi zaman da hıçkırıklarla ağlayıp, gözyaşlarımla yastığımı ıslatıncaya kadar.
Ve Sen Kuş Olur Gidersin
Ve Sen Kuş Olur Gidersin
open.spotify.com/track/3bzg7ltST...
Reklam
Size daha önce de söylediğim gibi, en önemlisi sabır göstermek. Umudu yitirmeden, düğümlerin tek tek çözülmesi gerek. Gerçi durum umutsuz gibi görünebilir, ama er ya da geç kaçmış ilmeği bulmamız gerekiyor. Zifiri karanlıktayken, gözlerin karanlığa alışana dek oturup beklemekten başka yapabileceğin bir şey yoktur.
Yazdığınız şeye inancınızı asla yitirmeden, sabır ve kararlılıkla yazarak yazar olunur.
Sözler cansız değildiler, insanın beyninde mırıldanan şeylerdi sözler. Onları okuyup sihrine varabilirsen acı çekmeden yaşayabiliyordun, başına ne gelirse gelsin ümidini yitirmeden.
Sayfa 140 - Metis Yayınları, 13.Basım: Ekim 2022, İstanbulKitabı okudu
" İdeal hayat akıp gitmektir belki, Kaybolup gitmek kendini yitirmeden... "
Reklam
İnsanlığımızı yitirmeden gecede uyurduk
Bekle beni küçüğüm umudu karartmadan sevinci yitirmeden bekle döneceğim bir gün elbet bekle beni küçüğüm...
64 syf.
·
Puan vermedi
Kaybetmeden Anlaşılmaz!
“Artık sesini duymayacağım. Olduğum kadını, bir zamanlar olduğum çocukla bir araya getiren onun sesi, sözleri, elleri, tavırları gülüşü ve yürüyüşüydü. Geldiğim dünyayla aramdaki son bağ da koptu.” . . Belki de bir annenin ölümünün arkasından yazılan en nesnel aynı zamanda da en öznel kitaptı diyebilirim. Yazar başlangıçta öyle realist başlıyor ki anlatmaya; sonrasında duygularını ve duygusallığını rahatlıkla açığa çıkarabiliyor. Annesini eleştirdiği noktalarda var ona hayranlık duyduğu anlar da… Toplumsal ve kültürel olarak ailesinin kendisine göre başka bir yapıdan ve çevreden geldiğini düşünen yazar bazen bundan utanç duysa da ya da annesini değiştirmeye çalışsa da zamanla onunla olan kavgalarını ve beklentilerini bir kenara bırakarak annesini olduğu gibi kabullenir. Hastalanması ve zamanla hafızasını yitirmesi ile de bakıma muhtaç hale gelen annesine bakmaya çalışması ile anne-kız rolünün değişmesi yazara büyük bir acı verir. Keşke yitirilen şeylerin kıymetini yitirmeden anlayabilsek… Ya da bazı şeyleri değiştiremeyeceğimizi bilebilsek…
Bir Kadın
Bir KadınAnnie Ernaux · Can Yayınları · 20231,533 okunma
Başıma gelen herşeyle bir şekilde baş etmeyi öğrendim, uzun sıkıntılar, hayat stresi, kalabalık mekanlar ve yaşamın o bütün muhteşem sıkıntısı ile tanıştım tanışıyorum. Geçip giden yılların benden götürdükleri ve bana kalan acı ama tecrübe diye adlandırdığım artılar, çeşitli sorumluluklara karşı kendimi öğrenme ve şekillendirme dönemlerim, hepsini her şeyi evrenin bir parçası olan ruhumla karşılayıp göğüs geriyorum. Daha kötüsü henüz olmadı, yaşadığım sürece daha iyisinide beklemeye ve bunun için mücadele etmeye devam edeceğim. Kendime karşı olan saygımı yitirmeden yürümeye devam edeceğim, tırmandığım bütün basamaklardan birgün yere kapaklanıp düşeceğimide göz önünde bulundururarak bilinçli bir şekilde yürümeye devam edeceğim. Muhteşem değilim, kusursuz hiç, zaaflarım ve mükemmel hatalarımla var olamaya ve daha iyisini yapmak için gayret etmeye devam edeceğim. Düştüğümde ayağa kalkmaya, olmayınca yeniden denemeye devam edeceğim. Bu hayat benim, layığıyla yaşamaya devam edeceğim.
Reklam
Arıyorum bakıyorum tüm taşların altına, tüm bulutların arasına, tüm çıkmaz sokaklara istikrarla gayretle arıyorum. İnancımı yitirmeden öyle azimle arıyorum ki kendimi bulamıyorum. Kaybolsam, kaybolduğum kuytu köşelerde arıyorum. Nasıl böyle şevkle azimle arıyorum? Nasıl inanıyorum nasıl unutuyorum kendimi, benliğimi? Arıyorum. Bulamasam da arıyorum, arıyorum.
Bekleyin, yitirmeden gururlu sabrınızı Boşa gitmeyecek acılı çabanız
Sayfa 62 - iş bankasıKitabı okuyor
Biliyorum bir yerlerden bir kurşun sana geliyor, eğrisini yitirmeden. çünkü sensin eğrisini yitirmeyen, eğilsen biraz, sapacak.
Artık onuru korumak için büyük paraların gerektiğini, ama büyük paraların onuru yitirmeden kazanılamayacağını öğrenmiştim. Dönenip duran bu cehennemi kısırdöngü, beni de kendisiyle birlikte sürüklüyordu.
Sayfa 93 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Resim