buçişkam, geçen günü, bulutlara bakıyordum. bulutlar, çok ağır ağır, yerlerini ve renklerini değiştirerek, başımın üzerinden geçip duruyorlardı. kendi kendime:
"tabiat, geçip gidiyor
tuval, olduğu yerde duruyor"
diye söylendim. tuvalle bulutlar arasında hiçbir bağ olmaması gerek... tabiata bir sınır koymak, ne cüret!! buçiş... tabiat, öylesine kocaman, tuvallerimiz ve kafacıklarımızı da öylesine minicikler ki, anlatamam!!!