Doğaçlama
Gün ortası, yalnızlıkla sarmaşıktı benim de önümde şafaklar var ama
hepsi gri. Şiir ruhumu sardı, yokluğun boşluğunda kayboldum.
Aydınlık ve Güneşin yüzüme bakışı sıcak değil, gözlerime vuran sisli
bir ışık. Gökyüzü bulutlarla kaplı, ruhumun yansıması gibi. Sessizlik
içinde hissettim tüm varlığımı, sessizliğin hüznü sardı her yanımı.
Benim de önümde şafaklar var ama hepsi gri, içimdeki fırtına ise
sessizliğin gölgesinde yankılanıyor.
Gün ortası ve benim de önümde şafaklar var ama hiçbiri renkli değil.
Şiirin yalnızlığı içinde yokluğun hissedilirken, aydınlık arayışıyla
gökyüzüne bakıyorum. Güneşin sıcak ışıkları eksik, ruhumun
derinliklerinde bir boşluk var. Aydınlık zamanların özlemiyle yanan
yüreğim, gri tonlarda kayboluyor. Yalnızlık hissi karanlıkla örülü,
duygularımı yansıtıyor fakat; karmaşık ve belirsiz.
Ben de bir parçayım bu gri dünyanın içinde, şafakları beklerken,
umuda sarılıyorum.
Doğaçlama
Bu tenhalıkta bu kalabalık; kelimelerin gün ortasında
kahveyle buluştuğu, şiirin yalnızlıkla dans ettiği ve
yokluğun varlık haline dönüştüğü bir dünyada
dolaşıyor. Her harften damlayan anlam, sessizlikte
yankılanıyor ve ruhu okşuyor. Burada yalnızlık bir
seçim değil, bir özgürlük hali olarak hissediliyor.
Kelimelerin sımsıkı sarıldığı bir sessizlik var etrafta; her
hece bir anlam yüklüyor ve ruhlara dokunuyor.
Bu tenhalıkta bu kalabalık, içinde derin duyguların
ve sonsuz anlamların gizlendiği bir dünya sunuyor
bana.
Bir sigara içimi kaldım bu kez karşın da.Yokluğun batmasın diye canıma..
Beş para eder mi varlığın
Ki yokluğun beni acıtsın
Âlem eğilsin önünde, ben eğilmem
Varlığın ıspatı yokluktur.
Yokluğun olmadığı yerde varlığın değeri olmaz.
Yokluktan yaratılan tanrılar olduğu gibi varlıktan vâredilen yoksunluklarla doludur bu dünya.
Bu dünya insanoğlunun kibriyle, nefsiyle ve hırsıyla doludur.
Zor olan bunca varlığın içinde yokluğa, yok hükmünde bir saflığa sahip olmak.
O saflık ki ezilen, hor görülen fakat insanlığımızın temelidir.
Yokluğun bir ölüme benzetildiği şiir tadında varlığın bir saçmalıkmış.
Bir heyecen sardı beni yokluğun ateşinde
Eşref Ziya Terzi 🎼
Mutluluk nedir üzerine
Cenab-ı Halil:
- Saadet çalışmak, kazanmak ve kazancını diğer insanlarla paylaşmaktadır.
Cenab-ı Kelim:
-Saadet, nefsini Firavun ihtiraslarından kurtarmaktadır.
Cenab-ı Adem:
-Saadet, şeytana uymamak ve Havva'ya aldanmamak. tadır.
İki damla gözyaşında mı saklı
Yoksa bir kahkahada mı biter
Yüreğin yangını
Ne gözyaşı ne kahkaha
Yokluğun varlık
Varlığın yokluk olduğu yaşamda
Her şey bir hiç aslında
tunebuni
Biliyorsun içimde kirli bir balon gibi büyüyen boşluğun tek bir sebebi var...Senin yokluğun...
Hasretinden Prangalar Eskittim
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Art arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Mutsuz kente mutlu yağmurlar yağıyordu, Aylardan bir deli zemheri, Canım yanarken gözler gördüm sanki yangın yeri.
Gittim ben sonsuzluğa, sorgusuzca gittim, Seni martılara emanet ettim, Islak, yorgun, huysuz martılara… Bektaşi tekkesinde deyiş okudum, Okudukça sana dokundum. Yangın yeri gözlerine yüreğimi açtım.
Dumanlı dağlarda mavi güvercinli hatıralarım
Yeşil dallarda kızıl kirazlarım
Meydanlarda söylensin şiirlerim şarkılarım
Varlığın yıldız yangınları aydınlanırım
Yokluğun iri soğuk yağmurlar ıslanırım
Seni 100 dilde kıskanırım...