"Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır, Üşüyorum, kapama gözlerini..." aşkı ve özlemi Ahmed Arif'ten okumak çok başkadır lakin bir de onun şiiri kimi zaman da baş yapıt bir sosyolojik metin olarak çıkar karşınıza hem de doğruların en gerçek halleriye.. Kimi zaman tarih öğretir, kimi zaman eskileri özletir. Onu onun mısralarıyla, belki de en gerçek şekilde, anlatmak gerekirse Anadoludur o, odur Anadolu.. 'Anadoluyum ben, Tanıyor musun ?Utanırım, Utanırım fıkaralıktan, Ele, güne karşı çıplak... Üşür fidelerim, Harmanım kesat. Kardeşliğin, çalışmanın, Beraberliğin, Atom güllerinin katmer açtığı, Şairlerin, bilginlerin dünyalarında, Kalmışım bir başıma, Bir başıma ve uzak. Biliyor musun?'
