Mağrur Bir Hikâye
Ben buradayım, şimdi yatıyorum.
Komadayım.
Dağılmış yerle yeksan olmuş hayal kırıklarımın iç kanaması hallerini hissediyorum.
Uyurken, bir daha ya uyanamazsam korkularını çok fazla yaşıyorum.
Yokolmak kaygısı sarıyorken ruhumu, su kahrolası duyarsızlığı nasıl köreltebileceğimi düşünüyorum.
Alacakaranlıkta, isyanın içerisindeyim.
Öyle yatıyorum.
Ölüme yakın bir komadayım.
Olağan dışı bir uyku bu; rüyaları olmayan, alev alev dehşet verici ve korkunç bir uyku hali.
"Benim dileğim belki de yıldızları elime alıp onlarla birlikte yokolmak."
Yamacımsız
Acının eşiği
Büyük umutlar bile yoklar
Burada
Ergenliğin verdiği o büyülü hazza daldım
Sana dalıp yokolmak kadar büyülü çünkü
Sokakta dolap
Kurcalamadan gelişen akışkanlığın
Yokluğu
Onun o büyüsüzlüğü
Çatılan kaşlar, sana gönderiyorum onları
Al hepsi senin olsun bütün tüylerimin
Sen benim
Tüylerimi ürpertiyorsun.
Varlık ve farkındalık
varolusal farkındalıklarimiz varsa..
biz varız..
aksi takdirde yokuz..
varken dahi yokolmak..
ne kadar acı değil mi..
s.can
Okumaktan ve anlamaktan bıktım. Ne Kendi saflığımı ne de sunulan duyguların saflığını erişebildim. İnsanlar çok karmaşık ve gereksiz bir canlı türü doğa için keşke bir köpeğin saf sevgisine erişebilseydik. Ne yapsanız olmayan ama inanılmaz irade göstersenizde aşamadığınız bir dünya içinde yokolmak neden kaderimiz olsun hiçbir zorunluluğumuz yokken.