“Evet, işte:
Yaşadıklarımız
Öldürdüklerimizdir.
Başka türlü nasıl olsundu ki: bir belirli yaşam anında gerçekleştirilen, yaşar kılınan bir şey, o anın geçip gidişiyle, yokolmak üzere varedilmiş olmaz mı?”
[Oruç Aruoba / De ki İşte]
Ölmek/yokolmak istemeyen bilinç neler uydurmuş neler. Ama artık ölümsüzlüğe birkaç adım kaldı. Ve belki de biyolojiden de kurtularak.
Mağrur Bir Hikâye
Ben buradayım, şimdi yatıyorum.
Komadayım.
Dağılmış yerle yeksan olmuş hayal kırıklarımın iç kanaması hallerini hissediyorum.
Uyurken, bir daha ya uyanamazsam korkularını çok fazla yaşıyorum.
Yokolmak kaygısı sarıyorken ruhumu, su kahrolası duyarsızlığı nasıl köreltebileceğimi düşünüyorum.
Alacakaranlıkta, isyanın içerisindeyim.
Öyle yatıyorum.
Ölüme yakın bir komadayım.
Olağan dışı bir uyku bu; rüyaları olmayan, alev alev dehşet verici ve korkunç bir uyku hali.
"Benim dileğim belki de yıldızları elime alıp onlarla birlikte yokolmak."