Seni gönül evinden öpüyor
Kapına çiçekler bırakıyorum
Çok serseri dolandım sokağında
Hiç yoktun...
Azad Penaber
sen yoktun.. hiç olmadın.. ve ben olmayışına aşıktım...
Her şey unutulabilir, hele ki hiç var olmamış biri.
Sayfa 208 - LidiaKitabı okudu
...
Çok serseri dolandım sokağında
Hiç yoktun...
...
“Sana küstüğümde sen yoktun daha, yokluğuna küsmüştüm sonra sen geldin.Kendime isteyemezdim seni öyle güzeldin.Şimdi varmışsın gibi küsüyorum yokluğuna(...)”
"Seni tanımıyorum ama denk geliyorsun işte;
sıradan bir kitabın orta sayfasında,
bir yoksunluk cümlesinde,
bir şiirin en acıyan yerinde,
yağmur sonrası gökyüzünde,
yalnızlığın yedi renginde...
Kitaplarla konuşuyorsun benimle sonra izlediğim bir filmde karşıma çıkıyorsun ansızın.
Dedim ya, tanımıyorum seni.
Karşımda durup sadece susuyorsun.
Nefesinin sıcağını bile bilmezken sessizliğinle üşüyorum!
Sen yoktun o zamanlar,
çocukluğumda en çok yağmuru severdim ben…
Ne zaman bir dert gelse bana,
yağmur yağar,
dinler,
dokunur,
ve topraktan kalkan
o kokuyu koklardım…
Ateşim sönerdi..
Sonra büyüdüm..
Gözlerini gördüm,
yandım,
yağmur yağdı,
ve ilk kez sönmedim…
Ben yağmurdan daha fazla bi seni sevebildim…
•
“Sen yoktun,
Kanayan bir sevda vardı,
Yeryüzü ıssızlığında.”
Sayfa 60 - Everest Yayınları
Aşk, ilk kez kazanılan bir son gibidir bazen. Bazen de son kez kaybedilen bir ilk. Aşkın çaresi yoktur derler; kim çare arıyor ki zaten?
İnanma böyle şeylere... Çaresiz aşk yoktur ;çareleri reddeden âşıklar vardır. Bu sana bir şey hatırlattı mı? Şimdi eski bir arabesk şarkı var dilimde. "seninle aşkımız eski bir roman/yandı sayfaların külüdür