"En güzeli, yol yürüyüş öğretir
Dostum, eskimeyen arkadaşım"
Gülten Akın
Yeni teçhizatım 
Ses ve Öfke üç beş gece yol arkadaşım, sırf kapak güzel diye kitap alınır mı?
Alınır.
zamanı geriye alabilirsen, beni ta en başına koy. hikayenin en başına. onca yollar aştırma onca insanla karşılaştırma. yeniden hep yeniden düşürüp ayağa kaldırma. al büyüyünce anamın kucağından koy yanına beni. şarkıda diyor ya yeni türkü. neresi sıla neresi gurbet yollar bize memleket.. sen yol arkadaşım ol benim.
olmamış hiç karşılaşmamış gibi yapıyorum biz ayrılınca
hatırlatıyoruz işte lanet olası bir şeyler seni.
burası çok kötü bir memleket
Koşulsuz ebeveynlik fikrini hem değer yargısı yönünden hem de bir öngörü üzerinden savunacağım. İşin değer yargısı yönü şudur ki çocuklar onayımızı ve beğenimizi kazanmak zorunda değildir. Onları ne olursa olsun, hatta arkadaşım Deborah'ın dediği gibi "elle tutulur bir neden bile olmadan" sevmemiz gereklidir. Ama onları koşulsuz biçimde sevdiğimizi düşünmenin tek başına bir önemi yoktur;önemli olan, koşulsuz sevgimizi onların da hissetmesidir.
Öngörüm ise çocukları koşulsuzca sevmenin son derece olumlu etkiler yaratacağıdır. Çünkü koşulsuzca sevmek yalnızca doğru yol değil, aynı zamanda akılcı yoldur. Çocukları, neler yaptıklarına değil, kim olduklarına bakarak(ve oldukları gibi) sevmek gereklidir. Böyle bir sevgi alan çocuk, işleri eline yüzüne bulaştırsa veya bazen yetersiz kalsa bile iyi bir insan olduğunu düşünmeyi sürdürebilir. Bu temel gereksinim karşılandı mı, diğer kişileri kabullenmekte ve onlara yardım eli uzatmakta da daha özgür olacaktır.
Yeni yol arkadaşları
Geçenlerde bir arkadaşım; "Senin kitap haricinde, kontrolsüz para harcadığın olmaz mı?" Dediğinde ben bile farkında değildim aslında kendi eylemimin, cevabım şaşkınlıkla "Yo alırım bir sürü şey" oldu.
Karşımdaki :"Örnek verir misin?" dediğinde.
"Örnek veremedim." :) :) :)
Günaydın :) :) Îzah edemediğimiz davranışlarımızı fark ettirenler iyi ki var...
