Sevgili Drogo keşke senin gençliğine bu mektubumu ulaştırabilsem. Ne çok isterdim seni o kör kuyudan çıkarabilmeyi. Kör kuyu dediğim işte seni yok eden görünüşte masum, aslında acımasız olan konfor alanın ve daha kötüsü konfor alanını terk etmemek adına uydurduğun bahaneler. Hatta konfor alanından çıktığında bilerek hayatı olduğundan kötü gösterme çabaların...
Sevgili genç teğmen Drogo,
İnsanları çürüten alışkanlıklarıdır; o yüzden lütfen o kaleye alışma. Yola çık yolda olmak iyidir. Tanış yeni yüzlerle, yeni yüzler tanımak iyidir. Umut ettiklerin hayal kırıklığına uğrattığında seni aynı umuda bağlanmak için bahaneler bulma; çünkü tüm bunlar sen yola çık diye var aslında. Arkana bakma, kafaya takma. Sen hep ömürünün yeterince uzun olacağını hayal ederken tüm bu uzayan birbirinin aynısı günleri o kalede geçirdiğini artık anla. Hep yaptığın gibi bahanelere sığınma. Yolda olmak, konforsuzluğun konforunda akmak sana yeni yol arkadaşları da getirecektir. Vaz geçme kendinden. Bilirsin bazen ramak kala düşeriz tuzağa. Kaçırma o yol ayrımlarını bakma arkana.
Senin hikayen günlük yaşamın rutinlerinde geçen tüm günler boyunca birbirinin aynısını yaşarken bir taraftan da mucize bekleyen biz korkaklara ders olarak gelsin. Neden yolda olmalıyız? İşte en güzel örneksin sen sevgili Drogo.